Foodie in Jordanië

Mogelijk hebben jullie er helemaal niets van meegekregen, maar in de eerste week van juni waren Tobias en ik op vakantie in Jordanië. Had helemaal niets met OMF te maken maar aangezien ik het een mooie en bijzondere bestemming vind waar ook nog eens heel erg lekker gegeten wordt, kon ik natuurlijk niet anders dan van iedere maaltijd een foto maken. Dat is inmiddels toch al routine geworden door de wekelijkse eetoverzichten en in Jordanië krijg je zoveel lekkers voorgeschoteld, dat deel ik graag met jullie. Dus hierbij, een bómvol fotoverslag (ruim 40 kiekjes) van alles wat we naar binnen gepropt hebben tijdens één week in Jordanië. En een minder goed einde van de vakantie, waardoor ik vrijwel niets meer heb gegeten…

Donderdag 30 mei

Vakantie begint in het vliegtuig dus ook met de vliegtuigmaaltijd. Ik dacht, we vliegen naar Jordanië, vast nu al een maaltijd met falafel, of humus ofzo. Neehoor, gewoon een bakje pasta. Met een driehoekig appeltaartje en een kaiserbroodje. Prima te doen.

Eenmaal aangekomen op onze bestemming, is het traditie dat we een fijn terras opzoeken en een biertje gaan drinken. In de hoofdstad Amman kon dat ook nog wel. Maar o.a. vanwege de ramadan hebben we tijdens onze vakantie veel minder alcohol gedronken dan we normaal toch wel doen. Geen probleem hoor, kunnen we echt prima aan. Maar het is meestal zo’n lekkere afsluiter van je vakantiedag.

Goed, bij ons biertje bestelden we een paar dips. En overal zien ze er zo mooi uit, met kruiden er bovenop. Dit was baba ganoush, humus en een yoghurt dip. Met het platte brood wat we op iedere bestemming (we zijn van hotel naar hotel gegaan) tegenkwamen. Dit was heel erg lekker, een goede start.

’s Avonds at ik köfte, hier uiteraard gemaakt van lamsvlees.

Vrijdag 31 mei

Ons eerste ontbijt en dat bestaat in Jordanië vaak uit veel hartige dingen. In ieder geval als je in een simpel basic hotel zit. Het bekende platte brood met komkommer en tomaat, humus en de yoghurt dip. Erbij een ei en nog een hele lekkere aardappelsalade.

We hebben vrijdag een tour richting Jerash gedaan en stopten onderweg bij een restaurant voor een lunch. Het was een lopend buffet waar veel toeristen kwamen. Goed eten, dat is zeker. Ik at een beetje salade, rijst, köfte, kip en grote stukken gemarineerde en gegrilde aubergine.

Na kregen we banaantjes voorgeschoteld (die at ik niet, ik zat echt heel vol) en mini-oliebollen. Echt, precies oliebollen dit. Superzoet, ik at er teveel. Daar had ik dan nog wel plek voor ;-)

Van mijn collega’s had ik voor mijn verjaardag in april, een kookworkshop in Amman cadeau gekregen. Samen met nog twee Amerikaanse dames maakten we 4 gerechten. Bij binnenkomst kregen we dit citroen/mint drankje wat een klein beetje gelly is, maar heel lekker fris. Kun je overal in Jordanië krijgen.

Dit is het hoofdgerecht wat we maakten; makloubeh. Een 1-pansgerecht met gegrilde groenten, rijst, bouillon en kip. En uiteraard een hoop kruiden. Heel lekker.

Een salade erbij: Farmer’s Salad. Niet zo bijzonder, wel lekker. Veel verse kruiden en erg klein gesneden tomaat en komkommer.

Humus, uiteraard.

En dit was echt heerlijk, het dessert. Basbousa. Kort door de bocht gezegd is het cake met heel veel kokos.

Zaterdag 1 juni

Wederom hetzelfde ontbijt als de dag ervoor; plat brood en humus en komkommer. En een beetje van die lekkere zoutige aardappelsalade.

We zijn zaterdag naar Petra gereden en aten hier in de middag in een hele simpele tent superlekker. Ik koos voor een wrap met köfte, Tobias voor een wrap met shoarma.

In de avond spotte Tobias een restaurant boven een winkel. We zochten naar de ingang en kwamen op een hele leuke locatie terecht. Vooraf brood met olie en za’atar, en als hoofdgerecht at ik moussaka. Al kennen ze die daar toch wat anders dan ik ‘m ken. Het was meer een geroosterde aubergine met tomatensaus en rijst. Wel erg lekker.

Zondag 2 juni

Ons ontbijt aten we in dit hotel met een prachtig uitzicht over Petra. Lekker wakker worden zo. Het ontbijt was wederom simpel en lijkt op dat van het vorige hotel. Het platte brood, tomaat en komkommer, humus en nu ook een kaasje met boter. Oh en jam, dat was er ook. Niet te doen, zó zoet. Dus dat at ik niet op haha.

Om te lunchen moesten we met de auto een stukje naar beneden rijden. Daar waar meerdere restaurants zitten en we hadden ons oog de vorige dag al op een bepaald restaurant laten vallen. Helaas bleek het, net als bijna alle andere restaurants gesloten te zijn vanwege de ramadan. Tot nu toe hadden we nog niets gemerkt van de ramadan en restaurants die daardoor gesloten zijn. Vlakbij was er wel een tentje open en we besloten daar te gaan eten. We aten een salade, plat brood met humus en lekkere gehaktballetjes. Beetje jammer hoe deze lunch eindigde. Lang verhaal kort; hier zijn we opgelicht. En goed ook. De eigenaar liet ons achteraf veel te veel betalen en gebruikte als excuus dat hij de enige was die open was vanwege de ramadan. HEEL stom. Onze conclusie; prima. Als jij je hierdoor beter voelt dan betalen we toch gewoon. En weg waren we.

In de avond konden we wel terecht bij het restaurant waar we ’s middags al wilden eten en ik at hier weer köfte. Ik kom er nu pas achter dat ik dat best vaak gegeten heb. Deze keer met tomatensaus, een beetje pittig. Erg lekker.

Maandag 3 juni

Weer hetzelfde ontbijt met hetzelfde mooie uitzicht. Geen jam deze keer maar wat zanderige koekjes en dadels erbij.

Tijdens onze rit naar de Wadi Rum woestijn haalden we ergens een ijsje. Aardbei, altijd goed dacht ik. En lekker fris. Maar neehoor, zoet is in Jordanië MEGA-NIET-TE-DOEN zoet. Ook al ben ik een enorme zoetekauw, dit ijsje heb ik weggegooid.

Eenmaal aangekomen in het kamp bestelden we wat dips en snacks. Er was geen kaart dus we bestelden gewoon wat kleine dingen, erop vertrouwend dat dat wel goed zou komen. Nou dat kwam het hoor, alleen was dit was genoeg voor tien personen. Veel te veel natuurlijk dus we aten wat maar meer dan de helft kon weer mee terug.

Even een aantal foto’s achter elkaar van ons avondeten. Want man, wat werd hier uitgesloofd. We zaten dan ook wel in een luxe kamp maar dit overtrof onze verwachtingen. Ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk proeven dus ik heb (met wat pauze’s) veel gegeten. Heel goed allemaal.

Dinsdag 4 juni

Net als het avondeten, was het ontbijt erg uitgebreid en lekker. We aten weer even een ‘normale’ boterham en een omelet. Erbij wat fruit en de koffie die je ziet, dat is geen koffie maar thee. Hele sterke thee. Die heb ik maar even overgeslagen.

We zijn dinsdag naar de dode zee gereden en zaten daar in een Spa Hotel. Een fijn hotel met 5 zwembaden en een makkelijke toegang tot de dode zee. We wilden even wat eten en dat was op dat moment alleen mogelijk bij de snackbar aan het zwembad. Ik bestelde een veilig broodje met gegrilde groenten want ik voelde me op dat moment niet zo lekker…

In de avond was ik alweer opgeknapt en had ik trek in spaghetti. Een Westers restaurant dus dat behoorde tot de mogelijkheden.

Woensdag 5 juni

Het ontbijt van het hotel vond ik niet zo goed. Het aanbod was er wel, maar dat wat ik at was allemaal best wel droog, of niet vers. Ik vond het een fijn hotel om te slapen (goede kamer) maar het was verder best wel massaal en simpel (terwijl je die indruk niet krijgt als je het hotel net binnenstapt).

Diezelfde dag vertrokken we weer terug naar Amman. We leverden onze huurauto in en namen een taxi naar ons laatste, heerlijk luxe hotel. Een fijne afsluiter had ik zo bedacht. En bij het boeken van onze kamer een paar maanden geleden, boekte ik ook een upgrade waardoor we toegang hadden tot een lounge met prachtig uitzicht en ‘gratis’ drankjes en snacks. In de middag was dat veel zoet en wat fruit. Perfect, daar hou ik van. We aten wat lekkere koekjes en macarons en ik dronk een verse jus.

’s Middags zijn we nog even gaan shoppen en toen we terugkwam op de hotelkamer besloot ik even te gaan liggen want ik voelde me weer niet zo goed. Misschien was het slim om nog even wat te eten dachten we, want ik had ook wel een beetje trek. Dus ik bestelde een salade met zalm. Dat kreeg ik vervolgens op deze manier geserveerd, meer zalm dan salade maar oké haha, het was heel erg lekker (ben gek op zalm).

En toen ging het mis… Ik voelde me al een paar dagen niet lekker maar telkens wel fit genoeg om dingen te ondernemen. Ik neem standaard ORS mee op reis en daar had ik inmiddels al een paar zakjes van op. Echter bleek het niet te helpen want de wc-bezoekjes werden steeds frequenter en uiteindelijk werd ik ook heel erg misselijk. Liggen was de enige optie en vooral niet eten. Ik zorgde er wel voor dat ik genoeg bleef drinken (de hele vakantie trouwens, met die hitte moet je wel). Maar helaas, het mocht niet baten. Ik moest steeds vaker naar de wc en werd steeds zwakker. Uiteindelijk begon ik ook over te geven (doe ik vrijwel nooit) en dat was voor mij het teken dat we een dokter moesten laten komen. Koorts had ik niet, een voedselvergiftiging ook niet maar waarschijnlijk had ik wel iets verkeerd gegeten. Ik kreeg medicijnen tegen de misselijkheid en antibiotica.

We zijn even terug gaan rekenen en waarschijnlijk heb ik in de Wadi Rum woestijn, in dat prachtige en luxe kamp met een mega aanbod aan eten, iets verkeerd gegeten.

Maar met die medicijnen was het nog niet klaar. Ik viel die nacht ook nog flauw en knapte niet op. Uiteindelijk is er besloten dat ik naar het ziekenhuis moest voor een ‘infuusje’. En dát had ik dus effe nodig. Bij terugkomst in het hotel kon ik ineens weer staan (hoera!) en voorzichtig probeerde ik weer wat te eten. Maar waar ik het meest blij om was; ik was niet meer misselijk.

Wel jammer, want we zaten dus in een prachtig hotel met meerdere restaurants en een overdaad aan lekker eten. Heb er niks van kunnen proeven. Heb wel extra lang van ons uitzicht op de 43e verdieping kunnen genieten. Ieder nadeel heb z’n voordeel zullen we maar zeggen.

De kippensoep was lekker zoutig. Tobias at een linzensoep.

Vrijdag 7 juni

Tja, eigenlijk hadden we deze dag al thuis moeten zijn maar omdat ik nog niet mocht vliegen, vlogen we een dag later terug. Heb ik toch nog een – minimaal –  ontbijt kunnen eten. Over alles twijfelde ik dus ik at maar waar ik zin in had en waarvan ik dacht dat het wel goed zou moeten gaan. Fruit dus, en twee mini pannenkoekjes.

In de middag waren we dan eindelijk op het vliegveld en ik merkte dat ik me langzaam beter begon te voelen. Dit broodje met gegrilde halloumi en tomaten ging er namelijk prima in. Ik kocht (zelfs) ook een chocolate chip cookie voor later.

En dan onze terugvlucht. We kregen een soort gnocchi met een kruidig sausje. Erbij een kaiserbroodje en een stuk cake. Ik heb er niet veel van gegeten, de chocolate chip cookie smaakte me beter ;-)

Dit was ‘m! Behoorlijk wat als ik het zo verzameld zie. Wat mij betreft is Jordanië een dikke aanrader, het land is prachtig en het eten is er heerlijk. Wel een beetje voorzichtig zijn maar goed, soms gebeuren die dingen helaas gewoon.