5x Waarom ik Gili Meno vond tegenvallen

Bounty-eilandjes, witte stranden, helderblauw water.. we dromen er allemaal van. Zo ook wij toen we tijdens onze vakantie op Bali dit jaar besloten om drie dagen naar Gili Meno te gaan. Gili Meno maakt deel uit van de Gili’s, drie eilanden die vlak voor de kust van Lombok liggen. Gili Meno is het middelste eiland dat volgt na Gili Trawanang, hét eiland waar de echte Ibiza vibe hangt en waar je heen moet als je wilt feesten. Een stukje verderop ligt Gili Air, het kleinste eiland van de Gili’s en qua drukte ligt het tussen Gili Meno en Gili Trawanang in. Het heeft even geduurd voordat we eruit waren waar we heen wilden. We hadden geen zin om te feesten maar wel zin in het echte bounty gevoel. Volgens diverse reizigers zou Gili Meno het mooiste eiland moeten zijn en ook het meest rustig, iets voor honeymooners. Klonk goed vonden wij! Maar eenmaal aangekomen en na twee nachten te hebben gespendeerd op Gili Meno is het eiland ons toch iets tegengevallen. Ondanks dat de foto’s die ik in dit artikel deel prachtig zijn, zullen wij niet zo snel teruggaan. 5x Waarom ik Gili Meno vond tegenvallen.

1. ‘Bounty’ was voor mij niet écht Bounty

Als ik denk aan een Bounty eiland dan denk ik aan witte stranden, helder water en palmbomen. Dat er niet mega veel palmbomen te vinden waren op Gili Meno vind ik nog wel te overzien. En dat het water helder was is een feit. Vanaf het strand waren de verschillende kleuren blauw goed zichtbaar. Het strand vond ik echter een ander verhaal. Ik ben op bounty eilanden geweest waar het zand echt wit was. Alsof je in een zandbak liep zo zacht dat het was. Op Gili Meno was dit niet het geval. Hoewel het strand er op de foto’s wit uitziet was het in het echt meer vaal geel. Lang niet zo geel als de stranden in Nederland hoor, maar wit vond ik het zeker niet.

Daarbij was het zand ook alles behalve zacht. Sterker nog, er lag zó veel koraal op het strand dat je echt moest opletten waar je je blote voeten neerzette. In de drie dagen dat wij over het strand liepen hebben we meerdere malen onze voeten gestoten en geschaafd. Niet heel relaxt. Bovendien kijk ik liever naar de omgeving dan naar waar je loopt.

Oja, en kijk maar naar de foto hierboven wat er gebeurt als het water zich terugtrekt. Toch iets minder bounty, niet waar?

2. De mensen zijn niet zo vriendelijk

Waar de mensen op Bali geweldig zijn en ontzettend behulpzaam, was dit op Gili Meno totaal niet het geval. We werden van kastje naar de muur gestuurd toen we probeerden een bootticket te kopen  voor de overtocht van Gili Meno naar Gili Trawanang en de eeuwige lach die mensen op Bali op hun gezicht hebben staan, was op Gili Meno ver te zoeken. Jammer.

3. Gili Meno is wel érg rustig

Hoewel we van te voren wisten dat Gili Meno het meest rustige eiland zou zijn van de Gili’s, vonden we het uiteindelijk wel héél rustig. Veel restaurantjes zijn er niet te vinden en als je iets te drinken of te eten wilt halen moet je het doen met één supermarktje. Bovendien is ’s avonds om 23.00 uur alles donker en sluiten de meeste resto’s hun deuren. Als je dan, zoals wij, op het meest zuidelijke puntje van het eiland zit is er niet zoveel te beleven. Nu vind ik dit punt nog wel te overzien voor drie dagen, maar ik drink tijdens mijn vakantie ’s avonds graag nog een drankje en vind het ook leuk om nog even naar het strand te gaan. Op Gili Meno is dat er ’s avonds niet bij.

4. Je kunt er niet lekker in zee zwemmen

Dat koraal dat op het strand ligt? Dat is in de zee nog véél erger. De golfslag is op Gili Meno best behoorlijk en hoewel ik daar normaal echt fan van ben, is het niet relaxt met al het dode koraal dat onder je voeten ligt. Twintig centimeter kun je de zee in lopen voordat je op hele dijken aan koraal stapt. Mocht je ooit naar de Gili’s gaan: neem waterschoenen mee! Koraal is echt heel scherp namelijk. En lekker in de branding liggen is er dus ook niet bij. Tenzij je het niet erg vindt om onder de schrammen de zee uit te klimmen natuurlijk.

5. Niet alleen maar pracht en praal

Tot slot, en dit is eigenlijk typerend voor heel Azië: de foto’s kunnen prachtig zijn maar je weet niet wat zich achter de fotograaf bevindt. Kijk maar eens naar de prachtige zeefoto’s in dit artikel. Draai je om en je ziet zoiets als hierboven. Een vervallen hotel, afgebrokkelde gebouwen, afval everywhere en een verlaten zwembad dat nog een laagje groenig afvalwater bevat. Ik ben wel wat gewend qua rommel en krotten vanuit Thailand, Vietnam en Cambodja, maar op een ‘bounty eiland’ zoals Gili Meno zo mooi wordt genoemd, verwacht je toch iets anders.

Begrijp me niet verkeerd hoor, het was heerlijk om te ontbijten bij de zee en prachtig om een snorkeltour te doen op Gili Meno want de onderwaterwereld is er fantastisch. Houd je echter niet van snorkelen en wil je het liefst met een boek op het strand liggen, ’s avonds gezellig een drankje doen en lekker in de zee zwemmen, dan kun je beter niet naar Gili Meno gaan. Ik vond het belangrijk om dit ook eens te vermelden. Overal lees je hoe fantastisch Gili Meno is, hoe mooi de stranden zijn en hoe helder het water. En dit zie je vooral ook terug op foto’s die gedeeld worden. Maar staar je niet blind want onder al dat moois schuilt (voor ons dan) toch een hoop minpunten.

Nee, Gili Meno zal ons niet meer terugzien maar we zijn nog steeds benieuwd naar Gili Air. Wie weet, ooit!