Week van OMF #1-2020 | Mijn afgelopen maanden zwangerschapsverlof

Jaaaa, daar ben ik weer lieve mensen! Terwijl ik dit typ vind ik het echt ongelofelijk dat het alweer januari is en dat ik dus weer ga starten met Week van OMF. Hoe kan het dat de afgelopen maanden zo snel voorbij zijn gevlogen? Het voelt voor mij als de dag van gisteren dat ik mijn zwangerschapsverlof aankondigde en hier zit ik dan, te bladeren door alle foto’s die ik sinds half oktober heb gemaakt. Want dat leek me wel een leuke om Week van OMF weer mee te beginnen deze keer. In plaats van een dag-tot-dag weekoverzicht deel ik vandaag de highlights uit mijn afgelopen maanden met je, en ja… daarin zie je natuurlijk veel Cody en Vic voorbijkomen.

Oktober

De eerste week dat ik stopte met het maken van de weekoverzichten verliep niet helemaal volgens planning. Ik kwam twee nachten in het ziekenhuis te liggen vanwege aanhoudende harde buiken en spontaan bloedverlies. Aangezien het nog iets te vroeg was voor de baby om geboren te worden (36 weken), hielden ze me extra goed in de gaten. Super fijn dat de zorg rondom zwangeren zo goed geregeld is in NL hoor.

Mijn dagen bestonden uit extra veel me-time in de weken voor de bevalling. Ik ging veel in bad…

… en zat ook veel op de bank. Mijn bekken wilden aan het einde totaal niet meer tot het moment dat ik zelfs bijna niet meer kon lopen. Vreselijk was het en het maakte mijn ongeduld ook alleen maar groter.

Dat deze man ook nog eens niet zo best sliep werkte ook niet mee. Mijn wallen zeggen genoeg – haha.

Ik probeerde wel nog zoveel mogelijk leuke dingen met Vic te doen en daarom gingen we, het weekend voor de bevalling bleek uiteindelijk, nog met Vic naar de Intratuin in Duiven om de grote kerstshow te bekijken. Vond ‘ie ge-wel-dig.

Nog meer rusten, rusten en nog eens rusten.

November

En ineens was daar kleine Cody! Het hele bevallingsverhaal kunnen jullie hier lezen maar man, wat was ik blij dat hij er was. Ik voelde me vrijwel direct (lichamelijk) een stuk beter na de bevalling dan ervoor. Bizar eigenlijk he.

De kraamweek was heerlijk. Onze kraamverzorgster was fantastisch, Cody deed het goed, Vic bleek een onwijs trotste grote broer te zijn en mijn herstel ging super snel. Als ik deze foto’s nu zie is Cody alweer zó groot geworden in de afgelopen twee maanden.

En wat was het heerlijk om weer alles te kunnen eten. Ik heb het er ook wel even flink van genomen de afgelopen weken hoor, haha.

Vic deed en doet het echt geweldig als grote broer. We maakten ons van tevoren best wel zorgen en waren bang voor intense jaloezie, maar niets van dat blijkt waar te zijn. Hij wil graag helpen, troosten als Cody huilt en vraagt direct waar zijn kleine broertje is als hij hem even niet in het vizier heeft.

5 november… het lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

Deze werden onwijs veel gegeten…

En we werden ontzéttend verwend met cadeaus. Van bloemen tot knuffeltjes en van deze gave poster tot zelfs een hele cheesecake – haha.

Terwijl mijn aandacht in de eerste weken door de borstvoeding vooral uitging naar Cody, probeerde ik op ieder vrij moment ook aandacht te besteden aan Vic. En ik ben zo blij dat dit gelukt is en nog steeds lukt. Ik heb echt niet het gevoel dat Vic iets tekort komt.

We gingen langzaam weer over tot de orde van de dag. Er werd weer een mealplanning gemaakt en de boodschappen werden weer besteld. Ik had van tevoren de vriezer aardig vol gelegd met maaltijden dus we hoefden in de eerste weken niet veel na te denken over het eten.

Tussendoor was ik af en toe even op kantoor te vinden om shopbestellingen weg te werken. Ik heb overigens ook gewoon alle samenwerkingen die voorbij kwamen op OMF en Instagram zelf opgepakt. Vond het fijne afleiding en het voelde totaal niet als verplichting. Top balans dus.

Ook zoiets waar sinds Cody er is geen einde meer aan komt: de was.

We zijn gewoon ineens twee knappe zoons rijk <3

De Ohmyfoodness Cheesecake bakmixen werden ook veelvuldig gebruikt de afgelopen maanden. Zo leuk om al jullie creaties rond de feestdagen te zien!

Voor Vic was het tijd om voor de eerste keer zijn schoen te zetten, maar hij snapte er nog niet zoveel van. Volgend jaar leeft het vast een stuk meer.

December

Vic ging tijdens mijn hele verlof gewoon drie dagen in de week naar de gastouder. Voor ons heel fijn maar voor hem ook absoluut. Even afleiding van thuis.

En ik had daardoor meer tijd met dit beertje natuurlijk, wat ook heel fijn is. Het is nog best een beetje puzzelen soms met een peuter en baby.

Op 5 december werd er bij ons gegourmet. Dit doen we altijd op pakjesavond en normaal gesproken bij mijn schoonmoeder, maar deze keer was het iets handiger om het bij ons te doen.

Na Sinterklaas werd de kerstboom opgetuigd. Deze nepperd kochten we vorig jaar ná Kerst met hoge korting dus we hadden hem nog helemaal niet in het echt gezien bij ons thuis, haha. Maar we snapten wel weer waarom we er verliefd op werden bij Intratuin. Zoveel lampjes!

De kraamweek met een baby is altijd makkelijker dan de weken erna. Dan komen pas de krampjes, het aanhankelijk zijn, het minder slapen etc. Ik heb Cody de afgelopen weken dan ook regelmatig hele dagen in draagzak gehad.

Voor een baby zorgen én een campagne moeten maken was nog best een uitdaging, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt.

En zo erg is knuffelen met een baby helemaal niet.

De opruimwoede leefde ook enorm de afgelopen maanden. Nog nooit heb ik zoveel opgeruimd en uitgemest. De kast met bewaarbakken moest er ook aan geloven. Dankzij de handige multikommen van Rosti Mepal kon ik ineens veel meer bakken kwijt dan voorheen en zag het er een stuk overzichtelijker uit. Precies waar ik van hou.

Op een dag dat Tim thuis was nam ik het er even van met Vic en gingen we samen, zonder Cody, naar de Intratuin om te spelen. Handig zo’n winkel in de buurt. Met Kerst is het net een mini attractiepark.

We bakten veel! Ik had alle bakmixen die op kantoor stonden mee naar huis genomen en Vic en ik hebben er veel gebruik van gemaakt de afgelopen maanden. Zo’n fijne manier om even snel wat vermaak te hebben.

Met het gezin de stad in om de laatste kerstinkopen te doen en direct maar even een warme choco te drinken.

En mijn eerste wijntje na bijna een jaar. Zálig!

Dit jaar stelden we zelf de kerstpakketten samen voor Tim en zijn collega’s. Super leuk om te doen en we zijn er echt weken mee bezig geweest. We stelden gepersonaliseerde pakketten samen dus iedereen had een andere inhoud.

Cody deed steeds vaker zijn ogen open en kijkt veel om zich heen. Zo gezellig, ineens wordt het dan ook echt een mannetje i.p.v. baby.

Al blijft het een ukkie op deze manier, haha. Kleine teddybeer.

Eind december maakten we er vooral werk van om Cody te laten wennen aan zijn eigen bed (hij sliep voorheen altijd nog in de co-sleeper ’s nachts) en probeerden we langzaam, met succes!, een ritme in te bouwen.

Tussendoor pasten mijn schoonzusje en -moeder één keer op zodat ik even richting Amsterdam kon voor een afspraak voor een hele leuke campagne die binnenkort van start gaat.

En verder ging ik me te buiten aan al het lekkers dat de decembermaand met zich meebrengt, zucht…

We vierden Kerst met een onmogelijke hoeveelheid cadeaus.

En lekker eten <3

Ook werden we getrakteerd op steeds meer lachjes van Cody…

… en bleven we maar knuffelen. Het is een prima periode om in te bevallen hoor, de donkere maanden.

Voor het eerst ging ik er even alleen tussenuit om te winkelen. Dat was heel fijn.

En ook werden onze nachten langzaamaan rustiger. Dat was nóg fijner.

Op oudejaarsdag bakte ik samen met Vic oliebollen. Ok, niet echt. Hij hielp even mee met het mixen van het beslag maar de rest deed ik toch echt zelf, haha.

Januari

Voor het eerst maakten we Vic om 00.00u wakker omdat hij het vuurwerk zo te gek vond. Bleek een groot succes en godzijdank ging hij na een half uur ook direct weer slapen toen we hem in bed legden, haha.

Tussen alle bedrijven door was ik voor OMF ook lekker aan het werk. Heerlijk vind ik het om nog niet met al teveel verplichtingen het een en ander te doen. Ik creëerde in ieder geval een ledenomgeving op OMF en maakte de eerste stappen voor een maandelijkse nieuwsbrief.

Deze dame is er ook nog steeds en zodra alles na oud & nieuw weer een beetje normaal was ging ik met haar en Cody even naar het bos. Senna wordt dit jaar alweer 6.

Vanaf nu pak ik het normale leven weer een beetje op. Langzaamaan hoor, ik heb heel januari namelijk nog verlof maar ik heb ook al wat zakelijke afspraken staan tussendoor. Het kriebelt ook wel weer moet ik zeggen, ik heb echt zin om weer drie dagen naar kantoor te kunnen, nieuwe video’s te filmen (die pas in maart online komen – haha) enzovoort. Vanaf volgende week dus weer de échte weekoverzichten.

Fijne week! x