Is het heel erg als ik zeg dat ik blij ben dat afgelopen week voorbij is? Het is stom hoe één gebeurtenis je hele mood kan bepalen voor een paar dagen. Ik zei het gisteren al even in Week van OMF: we (vriendinnetje Nanda, Vic en ik) waren afgelopen woensdag betrokken bij een aanrijding en dit zorgde ervoor dat ik de rest van de week een beetje van de leg ben geweest. Niet zo dat ik niet meer functioneerde ofzo hoor, maar zin om foto’s te maken had ik niet echt. Eigenlijk had ik nergens echt zin in, vooral niet in mensen. Soms heb je dat hè, dan wil je gewoon even alleen zijn of met je gezin. Maar goed, er waren ook veel leuke dingen hoor afgelopen week! Zo scoorden we een perféct nieuwe kast als opbergmeubel voor Vic zijn speelgoed en genoten we uiteraard ook nog even van het mooie zomerweer.
Maandag
Ik startte de week lekker op kantoor. Vic ging deze week een extra dagje naar de gastouder en dus kon ik maandag de héle dag achter de computer zitten en de week voorbereiden. Aangezien mijn kantoor net een tweede huiskamer is, misstaat een bosje bloemen ook niet.
De rest van de dag maakte ik nauwelijks foto’s want ik was alleen maar aan het uitwerken en tikken. Zo wilde ik een start maken met de Boston CITY GUIDE maar besloot ik deze direct maar helemaal af te maken. Een flinke klus, ik ben er de hele middag mee bezig geweest. Eind oktober komt de gids online.
Dinsdag
Dinsdag stond de eerste videodag gepland voor deze week. Ik filmde de laatste video’s voor januari, zo’n fijn gevoel.
Sneak peek van wat komen gaat…
De afgelopen maanden zijn we súper druk bezig geweest met het aanpakken van onze Pinterestpagina. Er komt best veel verkeer naar OMF van dit medium af en we hebben de transitie gemaakt van Engelstalig naar Nederlands, een ‘huisstijl’ ontwikkelt voor daar en een strategie bepaald. Onze views dropten door deze plotselinge veranderingen van ruim 1 miljoen naar nog maar 600k en toen zag ik maandag ineens dat we weer op de miljoen zaten – hard work pays off! Moest ik even met Viv delen natuurlijk.
Woensdag
De dag begon woensdag heel gezellig. Vriendinnetje Nanda kwam onze kant op en samen met Vic reden we naar IKEA. We hadden voor thuis een meubel nodig om Vic zijn speelgoed in op te bergen en nog wat andere kleine dingen. We hadden ons oog laten vallen op een meubel uit de Trofast lijn maar die viel in het echt zó vreselijk tegen (qua looks en formaat) dat dit hem niet ging worden. En toen spotte ik dit super toffe tv-meubel en bedacht ik me dat hierin, als we wat bakken zouden kopen, zijn speelgoed ook prima zou passen én dat deze kast perfect zou passen bij onze inrichting.
Het lijkt op deze foto super rustig maar het was echt al druk bij IKEA ’s ochtends. Vic vond het geloof ik wel gezellig om met Nanda op pad te gaan, haha. Hij was hier druk bezig met een verhaal vertellen zoals je ziet.
En toen gebeurde dit op de terugweg, letterlijk 2 minuten verwijderd van ons huis. Lang verhaal kort: een op de andere rijbaan tegemoetkomende bestelbus zag de haaientanden op haar weghelft over het hoofd, deze staan er voor het afslaan naar de snelwegoprit, en daarmee ook het tegenliggende, rechtdoorgaande verkeer (wij). Zij stak plotseling onze weghelft over terwijl wij snelheid aan het maken waren omdat we net van de snelwegafrit kwamen. Ik kon gelukkig nog vol op de rem staan om te voorkomen dat wij frontaal op haar zijkant zouden klappen, maar helaas ramde ik met mijn rechtervoorkant wel vol haar rechterachterbumper. Wij zijn allemaal ok: Nanda, Vic, de baby en ikzelf mankeerden niets maar de auto is er wel erg aan toe. Vic zei alleen maar ‘MAMA, AUTO BOEM!’ en ‘MAMA, AUTO AU!’, haha.
Na alle rompslomp van het invullen van schadeformulieren, de tegenpartij duidelijk maken wat er was gebeurd (mevrouw was 82), Tim bellen om te vragen of hij Vic kon oppikken inclusief alle spullen uit de auto, de verzekeringsmaatschappij bellen etc., werd mijn auto weggesleept want daar kon ik niet meer mee rijden.
Tegen half drie waren we uiteindelijk – zonder auto – weer thuis, het ongeval gebeurde rond 12.00u. De rest van de dag deden we eigenlijk niets. ’s Avonds zette Tim met mijn instructies de prachtige kast die we hadden gekocht nog in elkaar.
Ik ging op tijd naar bed maar kon de aanrijding, ondanks dat wij helemaal ok waren, niet loslaten. Vond ik vooral heel stom van mezelf want normaal ben ik totaal niet van het ‘stel-nou-dat’-denken, maar in bed herbeleefde ik het moment wel honderd keer geloof ik en realiseerde ik me veel te veel hoe erg het had kunnen zijn. De zwangerschapshormonen zullen hier vast aan bij hebben gedragen want dit is totaal niet mijn normale instelling. Ik maakte me zorgen om Vic, ‘was hij wel écht ok – zou hij niet in paniek wakker worden vannacht?’ en om de baby, ‘voel ik hem wel écht genoeg, is ‘ie net zo actief als normaal?’ Enfin, nadat ik mezelf echt even heel streng had toegesproken sliep ik uiteindelijk om 01.00u.
Donderdag
Op naar de orde van de dag. Vic bleek uiteindelijk echt nergens last van te hebben en de baby had ’s nachts een feestje gebouwd dus die zorgen konden het raam uit. Senna ging gezellig mee naar kantoor en ik filmde de video’s die op de planning stonden voor die dag. Ook wipte ik nog even langs de bekkenfysio ’s ochtends.
Van Tim zijn werk kreeg ik een auto mee tot ik mijn leenauto kon ophalen, zó ontzettend aardig, maar ik was even vergeten dat ik geen huissleutels bij me had – OEPS. Ik besloot alvast Senna uit te laten en daarna in het zonnetje te wachten tot Tim en Vic thuiskwamen.
Nog even een foto bij daglicht van de uiteindelijke speelgoedkast. Ziet er mooi uit zo toch? Ben er zó blij mee. We hebben tot nu toe iedere dag nog tegen elkaar gezegd hoe goed we het daar vinden staan en hoe opgeruimd het er nu uit ziet, haha.
Vrijdag
Mijn to do lijst voor deze week was vrijdag eigenlijk al af en dus kon ik me focussen op de algemene to do lijst die er nog ligt voor mijn verlof. Ik zat de hele dag achter de pc en editte een aantal video’s en leverde ook vast alle content voor de samenwerking met Becel aan voor de rest van het jaar. Ik vind het wel zo fijn om dit allemaal voor mijn verlof zelf geregeld, ingepland en afgehandeld te hebben.
Tim kwam na zijn werk niet thuis en dus maakten Vic en ik het onszelf lekker gemakkelijk. Pizza voor de tv!
Weekend
Dit weekend maakte ik totaal geen foto’s, ik was niet zo met mijn telefoon bezig en we genoten vooral van onze vrije dagen. Wel kochten we een nieuwe stoel voor in de woonkamer en eettafel, deze worden as. woensdag bezorgd en verder staken we de barbecue twee keer aan.
Aankomende week is het weer een normale werkweek. Vic gaat drie dagen naar de gastouder en ik ben dus drie dagen op kantoor. De laatste twee videodagen staan gepland voor mijn verlof, oh mijn hemel… ik kan gewoon bijna niet geloven dat ik na deze week in principe klaar ben met filmen. Er zijn nog een paar kleine video’s die ik moet doen hierna, maar daar hoef ik geen ochtenden meer voor in te plannen. ZO FIJN! Verder is er nog een zee van andere dingen die ik moet doen/afronden voordat ik echt met verlof kan in oktober, maar daar kan ik me dan in ieder geval ook op gaan focussen. HOERA!
Fijne week! x
De plek van je aanrijding is ook zo onoverzichtelijk en er zijn daar al genoeg ongelukken gebeurd. Ik trek tegenwoordig daar niet meer zo hard op als ik een auto zie aankomen totdat ik zeker weet dat ik gezien ben.