OMF in Japan dag 6 & 7: Op naar Tokyo!

Het is ongelofelijk maar waar, deze OMF in Japan is alweer de laatste uit de reeks! Ik neem jullie nog heel even mee in Kagoshima en daarna is het toch echt tijd om te vertrekken naar Tokyo. Met mijn tripje naar Tokyo is ook direct mijn perstrip afgelopen. Ik heb er zelf namelijk voor gekozen om nog twee nachten in Tokyo te verblijven. Onder het mom van ‘ik ben nu toch in Japan.’ Uiteraard neem ik jullie ook in deze wereldstad gewoon mee!

Ontbijten mocht ik nog één keer doen in het Solaria Grand Hotel in Kagoshima. Zoals iedere ochtend was het ook nu weer een fijn mengelmoesje van verschillende keukens.

Mijn laatste uurtjes in Kagoshima bracht ik door in de Sengang-en Gardens dat recentelijk is toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst. In de Sengang-en Gardens staat het huis dat in 1658 is gebouwd voor de Shidmadzu familie. Het is tevens de geboorteplaats van het modernere Japan. Vroeger stond hier een fabriek dat onder andere kanonnen en glaswerk fabriceerde. Het huis werd tot eind negentiende eeuw voor het laatst gebruikt door Shidmazu Tadayoshi, lord van Kagoshima.

Naast de tuin dat prachtig uitzicht biedt over de vulkaan, is het huis ook zeker het bezoeken waard. Er worden diverse rondleidingen gegeven en je krijgt een goede indruk hoe het leven in die tijd moet zijn geweest.

Eén ding waar ik absoluut niet aan kan wennen hier: het feit dat snacks van bonen en/of zoete aardappel worden gemaakt. WAAROM?! Ik weet dat wij in westerse landen van zoetigheden houden maar kom op, dit is totaal niet zoet. Zo’n snackje hierboven smaakte naar niets anders dan zoete aardappel en deed mij alleen maar denken aan avondeten. Vertrouw dus geen enkele snack die je zit in Japan want regel nummer 1: het is nooit Nutella of jam!

Neem nou dit hier. Softijs met zoete aardappel. WHY?! Overigens zal ik hier niet al teveel over klagen want dit was wel erg lekker.

Ook hilarisch, ik kwam dit tegen in de Sengan-en Gardens. Dit zijn zakjes gevuld met vulkanisch as. Het wordt verzameld en eens in de zoveel tijd opgehaald. Een soort vuilnisdienst voor vulkanisch as. Hihi.

Na de Sengang-en Gardens was het tijd om naar Kagoshima Airport te gaan. Van daaruit vloog ik naar Haneda Airport in Tokyo. Op dat moment stond ik er alleen voor. Normaliter word je bij een perstrip opgepikt en naar het hotel gebracht, maar omdat Tokyo niet meer onderdeel was van de persreis mocht ik zelf uitvogelen hoe ik bij mijn hotel moest komen. Het was even puzzelen maar uiteindelijk is het gelukt! Per Monorail en vervolgens metro kwam ik aan bij mijn hotel.

Eenmaal op mijn hotelkamer aangekomen had ik dit uitzicht. WOW. Ik moet zeggen dat ik erg mazzel heb met mijn uitzichten tijdens deze reis. Ik verblijf in het APA Keisei Ueno Ekimae hotel aan de rand van Ueno park. Op Booking.com was er nog niet veel over bekend maar ik vind het écht een aanrader. Perfecte ligging, lekker centraal en op 4 minuten lopen van het Ueno station van waaruit je naar alle hoeken van Tokyo kunt. De Skyliner trein die je moet hebben voor Narita Airport vertrekt bovendien voor de deur dus dat is ook heel fijn.

Welkomst’cadeautje’. Het hotel is verder heel eenvoudig en de kamer klein, maar zoals ik al zei: de ligging doet het ‘em echt!

Aangezien de dag best lang is geweest en ik morgen mijn dag in Tokyo volop wil benutten, ging ik er ’s avonds alleen nog even op uit om te eten. Onderweg kwam ik echter al genoeg moois tegen. Wat een verlichting! Het gaf me echt Times Square vibes. Zo tof allemaal!

– – –

Ik vond het best even spannend om vanochtend in mijn eentje op pad te gaan in zo’n wereldstad als Tokyo. Tijdens de koffie die ik ’s ochtends dronk bij Starbucks inspecteerde ik de metrokaart om te zien of ik daar iets wijzer van kon worden. Gisteravond had ik mijn planning al gemaakt dus dat bood in ieder geval enige houvast. Ik besloot gewoon op pad te gaan en te kijken waar ik strandde en wonder boven wonder ging dat uitstekend. First stop: Senso-ji tempel.

De Senso-ji tempel is de allergrootste boeddhistische tempel in Tokyo. En heel toeristisch. Maar dat laatste snap ik wel want er is echt veel te zien op het tempelcomplex. Mocht je er ooit komen dan raad ik je aan om vooral op de details te letten. Natuurlijk zijn de pagode, de cherryblossoms en het hoofdgebouw prachtig om te zien, maar details zitten vaak in de kleine dingen. Zoals hier in de entreepoort.

Ook bijzonder is het gigantische wierookvat dat midden op het plein voor het allerheiligste gebouw staat. Japanners geloven dat je door wierook gezond blijft, vandaar dat ze zich massaal om het vat verzamelen om wat op te kunnen snuiven. Al ruikt het ook gewoon lekker natuurlijk.

Binnenin het allerheiligste gebouw kan gebeden worden wat, zoals bijna altijd hier in Japan, gepaard gaat met het doneren van muntjes. Omdat het zo druk is gooien mensen van achteruit de rij muntjes naar voren. Een bijzonder gezicht!

Zoals jullie weten wil ik in iedere stad wel een viewpoint opzoeken en voor Tokyo was dit de Tokyo Skytree. Het hoogste gebouw van de stad en, volgens de posters die overal hingen, de allerhoogste toren ter wereld. Alleen nog even uitvogelen hoe ik er moet komen…

Potverdikkemme wat zijn al die oudere vrouwtjes hier irritant goed met hun haar. Ik kan nog niet eens mijn haar strak naar achteren krijgen of invlechten. Laat staan er een kunstwerk van maken.

Het is me gelukt! Vanaf de Senso-ji tempel liep ik in 20-25 minuten naar de Tokyo Skytree. Waar het wederom erg druk was. Misschien had ik een andere dag dan zondag uit moeten kiezen om in Tokyo te zijn. Gelukkig voor mij hebben ze de mogelijkheid om bij de westelijke ingang Fast SkyTree Tickets te kopen. Dit is alleen mogelijk voor buitenlandse toeristen en het geeft je de optie om binnen 40 minuten op de 350e verdieping van de toren te zijn. En neem van mij aan: 40 minuten is niets als je de normale rij hebt gezien.

En die 40 minuten wachten was het wel waard hoor. Holy shit wat is dit hoog! Insiders tip van mijn kant: als je naar de 350e verdieping gaat, volg dan direct de exit-route om een verdieping lager uit te komen. Hier is het véél minder de druk en het uitzicht is exact hetzelfde. Bijna exact dan, want je staat een verdieping lager.

Wat direct opvalt als je boven bent is de hoeveelheid smog. Althans, ik ga er vanuit dat dit smog is want a. het was super zonnig en bijna niet bewolkt en b. mist kon het dus niet zijn. Het zorgt op zich voor een mooi gezicht en maakt de stad wat mysterieuzer, maar ik vond het wel erg jammer dat hierdoor het zicht op Mount Fuji geblokkeerd werd. Ah well, je kunt niet alles hebben.

Shirabuya stond ook mijn Tokyo lijstje, één van de beste winkelwijken in Tokyo. Al wilde ik er vooral heen om de Shirabuya crossing te zien. Het drukste kruispunt ter wereld! Het is me helaas niet gelukt om van heel hoog een foto te maken (want het was druk, góh) maar deze foto geeft een aardige indruk denk ik. Het is inderdaad druk. En ja, als de verkeerslichten op groen springen bewegen er héél veel mensen in een keer. Ik zou er dan ook niet te lang willen doorbrengen moet ik zeggen. De hoeveelheid kabaal en de drukte… na zo’n drukke week vond ik het iets te hectisch. Maar het was wel tof om een keer gezien te hebben!

Ik had nog wat tijd over en pakte daarom de metro naar Harajuku in de hoop nog wat Harajuku girls te spotten maar dat was niet zo’n succes. Eén heb ik er in het voorbijgaan gezien en die was nog niet eens zo hysterisch gekleed. Helaas!

Aangezien mijn hotel aan de rand van Ueno Park ligt besloot ik nog even door het park te lopen. Gewoon willekeurig, zonder plannen. In het park kun je rustig een hele dag zoet zijn. Ueno Zoo ligt er waar je reuzenpanda’s kunt spotten, er staan verschillende tempels en ook zijn het Tokyo Metropolitan Art museum en het Tokyo National Museum hier te vinden. Ik kwam er tijdens het lopen ook achter dat mijn hotelkamer uitzicht heeft op Shinubazo Pond, de grote vijver in Ueno park. Gaaf hoor! Ik heb wel hysterisch moeten lachen om alle waterfietsende Japanners. Blijkbaar vinden zij dat nog steeds heel leuk om te doen.

Ueno Park had veel mooie verborgen plekjes vond ik en dus is het een aanrader om doorheen te lopen. Het park is in de maand april op z’n mooist gok ik, het staat namelijk vol met bloesembomen.

En met deze komt er niet alleen een einde aan mijn OMF in Japan artikelen maar ook aan mijn reis naar Japan. Wat was afgelopen week ontzéttend gaaf en wat heb ik genoten van alles wat ik mocht doen. Ik heb mezelf afgelopen week meerdere malen gelukkig geprezen dat ik dit werk mag doen en ik weet zeker dat ik nog eens terugga naar dit mooie land.

In de komende weken komen de vlogs die ik heb gemaakt online en uiteraard hebben jullie ook nog een Foodie in Japan van me tegoed!

Thanks voor het volgen! Sayõnara!