Zo was het Pop-Up Cheesecakecafé

Zo jongens, ik ben weer een beetje geland op aarde hoor. Als je OMF de afgelopen weken hebt gevolgd weet je dat ik de lancering van mijn derde kookboek CHEESECAKE heb gevierd met een heus Pop-Up Cheesecakecafé. Vier dagen lang vulden wij, ik zeg even wij want dat Pop-Up café heb ik echt niet in mijn eentje gerund, een plekje binnen Fooddock in Deventer op met cheesecakes uit het boek. Ik kreeg de vraag of nog wat meer wilde delen over mijn eigen ervaringen met het pop-up café. Natuurlijk! Ik moet wel zeggen dat ik het allemaal nog steeds niet kan beseffen, nog steeds niet alles is ingedaald dus ik vrees dat dit een ietwat rommelig artikel wordt. Sorry daarvoor!

Voorbereidingen

Het idee
In juni/juli van dit jaar begonnen de eerste echte voorbereidingen voor het Pop-Up Cheesecakecafé. De lancering van mijn tweede boek Reishonger heb ik nooit echt kunnen vieren omdat ik op dat moment net bevallen was van Vic. Ondanks dat CHEESECAKE alweer mijn derde kookboek was, wilde ik dit wel vieren. Je maakt namelijk niet iedere dag een kookboek en ik vind het nogal wat: een product met jouw naam, jouw gezicht, jouw bloed – zweet en tranen in de winkels hebben liggen. Went nooit!

Nu ben ik altijd al iemand geweest die de dingen graag iets anders aanpakt. Een gewoon lanceringsfeestje vond ik dan ook niet genoeg en ik wil graag heel Nederland aan de cheesecakes hebben. Bovendien, een kookboek promoot je wat mij betreft het allerbeste door mensen de gerechten daadwerkelijk te laten proeven. Een andere beweegreden voor mij om een pop-up café te organiseren was om weer een keertje offline te gaan. OMF, en ik zelf dus ook, is natuurlijk ontzettend online georiënteerd. Ik heb contact met jullie lezers via de blog of social media, deel mijn dingen via het internet en inspireer jullie letterlijk op en via beeldschermen. Toen OMF 5 jaar bestond heb ik een workshopweek georganiseerd en ik vond het zo onwijs tof om een aantal van jullie in het echt te mogen ontmoeten en daadwerkelijk face-to-face met OMF-volgers te kunnen kletsen, dat ik dat weer wilde. Maar dan groter, leuker, uitgebreider, specialer… noem het maar op.

Mijn bijbaantjes zijn vroeger altijd in de horeca geweest en de droom om ooit een eigen zaak te hebben is nooit helemaal naar de achtergrond verdwenen. Alle bovenstaande gegevens bij elkaar opgeteld zorgden uiteindelijk voor het idee om een Pop-Up Cheesecakecafé te organiseren.

Locatie & praktische zaken
Halverwege juli had ik een afspraak met Fooddock in Deventer, een locatie die ik zelf fantastisch vind, graag wil ondersteunen en die qua look & feel helemaal bij mij maar óók bij CHEESECAKE past.

Toen de locatie eenmal vaststond en de data waren bepaald konden we concreet aan de slag. Mijn schoonzusje was chef-decoratie en ging los op aankleding voor onze stand. Zelf hield ik me vooral bezig met de planning, hoi – planningsjunk hier!.

De allergrootste uitdaging: hoeveel taarten moesten er gebakken gaan worden? De eerste reacties na wat media-aandacht over het Pop-Up Café waren overweldigend. Zóveel positieve geluiden, zoveel potentiële ‘klanten’, zoveel enthousiasme… niet normaal. Een artikel van Indebuurt Deventer ging viral op hun Facebookpagina, er kwamen meer dan vierduizend reacties binnen een week.

Om enigszins een idee te krijgen van de hoeveelheid mensen die zouden kunnen komen maakte ik een Facebook-evenement aan waar enthousiastelingen zich konden aanmelden. Uiteindelijk meldden meer dan 1.200 mensen zich aan als ‘geïnteresseerde’. Ik overlegde dit met Fooddock en zij gaven aan dat dergelijke Facebookevenementen vaak niet een realistisch beeld van de werkelijkheid weergaven. En daar was ik het zelf ook wel mee eens. Ik kon me simpelweg niet voorstellen dat er echt 1.200 mensen op af zouden komen. De helft van de mensen zou het vergeten, toch niet kunnen etc. Zo gaat het in het ‘normale leven’ immers ook.

Ik besloot er uiteindelijk vanuit te gaan dat de helft van de geïnteresseerden niet zou komen maar voor de zekerheid toch een buffer in te bouwen voor als er toch meer mensen langs zouden komen. Uiteindelijk zette ik in op 60 taarten waaruit ik uiteindelijk 824 punten zou kunnen halen. Een absurde hoeveelheid als je het mij vraagt en ik was al op zoek naar mogelijkheden om mijn leftover taarten kwijt te kunnen. Ik had al contact gezocht met bejaardenhuizen in de buurt waar ik op de maandag na het pop-up café eventueel taarten zou langs mogen brengen. Ik realiseer me dat het inschatten van dergelijke hoeveelheid natte vingerwerk is geweest, maar omdat er simpelweg nog nooit eerder een Pop-Up Cheesecakecafé is georganiseerd, hadden we niets waar we een voorbeeld aan konden nemen.

Twee weken heb ik gedaan over het bakken van de 60 taarten. Aan het einde twijfelde ik nog even of ik er niet nog wat extra zou bakken maar dat leek me zonde. Praktisch gezien kon dit eigenlijk al niet want de vriezer die ik had gehuurd zat he-le-maal vol en ik wilde niet het risico lopen om straks met 20 taarten over te zitten.

60 cheesecakes dus. 824 punten.

Het Pop-Up Cheesecakecafé

Donderdag en vrijdag
Op de woensdag voor het Pop-Up Cheesecakecafé besloot ik de helft van de taarten uit de vriezer te halen, deze zouden voor de donderdag en vrijdag zijn. Ik nam de taarten voor donderdag én vrijdag maar vast mee naar Deventer voor het geval het donderdag zo snel zou gaan dat ik meer taarten nodig zou hebben dan gedacht. In dat geval had ik de taarten van vrijdag al als back-up.

We bleken alle taarten nodig te hebben op de eerste dag. Alle 30 taarten die ik had gemaakt voor donderdag én vrijdag gingen er op donderdag doorheen. Om 15.30u belde ik mijn moeder of ze alsjeblieft 8 taarten uit de vriezer thuis zou kunnen halen zodat we die zouden mee kunnen nemen op vrijdag. Bijbakken stond vanaf dat moment in ieder geval vast. Om 20.00u appte ik mijn schoonzusje of ze alsjeblieft alle andere taarten die we nog thuis in de vriezer hadden staan uit zou kunnen halen voor de vrijdag. Resultaat? De héle voorraad taarten, 60 stuks!, zou gebruikt moeten worden voor de donderdag en de vrijdag. Oeps.

Ik had van tevoren twee scenario’s in mijn hoofd: of ik zou taarten moeten slijten bij bejaardenhuizen na afloop van het Pop-Up Café omdat ik het veel te ruim had in geschat en 60 taarten veel te veel zouden zijn, of ik zou maximaal 10/12 taarten moeten bijbakken.

Toen Tim en ik donderdagavond thuis kwamen ervoer ik voor het eerst stress. 30 taarten op de donderdag verkocht betekende minstens net zoveel taarten op de vrijdag verkopen, betekende dat ik NUL voorraad meer zou hebben voor het weekend. En die dagen verwachtten we de meeste drukte.

Bijbakken dus, want in het weekend helemaal niet opengaan was simpelweg geen optie. Maar hoe? Die 10/12 taarten die ik van tevoren had ingecalculeerd waren bij lange na niet genoeg voor het hele weekend. Uiteindelijk besloten we dat ik vrijdag taarten zou gaan bijbakken voor de zaterdag en zaterdag hetzelfde riedeltje nog een keer zou herhalen voor de zondag. Omdat ik wel zelf bij het Pop-Up Cheesecakecafé aanwezig moest zijn had ik alleen ’s ochtends de tijd om bij te bakken en ’s avonds na sluitingstijd. Nadeel van cheesecakes: ze moeten opstijven in de koelkast dus we moesten goed nadenken over het hoe en wat.

Uiteindelijk stond ik vrijdag om 07.00u bij de groothandel om inkopen te doen voor de 24 cheesecakes die ik zou bijbakken voor de zaterdag. Die ochtend bakte ik er 12 zodat ik om 13.00u bij het Pop-Up Café zou zijn waar we die dag inderdaad alle andere 30 taarten verkochten. ’s Avonds rond 21.00u waren we weer thuis en dook ik weer de keuken in om de overige 12 cheesecakes te bakken. Uiteindelijk lagen we om 02.00u in bed maar hadden we wél 24 verse taarten die we de zaterdag konden verkopen. Absoluut geen vetpot en naar mijn smaak ook veel te weinig, maar meer bakken was simpelweg niet haalbaar. De kwaliteit van de taarten moest goed zijn en gezien cheesecakes moeten opstijven in de koelkast, was 02.00u ’s nachts het allerlaatste moment waarop we taarten konden bakken voor de dag erop.

Zaterdag en zondag
Gezien de drukte van de twee dagen ervoor konden we er wel vanuit gaan dat de 24 taarten op zaterdag er snel doorheen zouden zijn. Voor de zondag moest er dus opnieuw bij gebakken moeten worden en ook hierbij zette ik in op 24 taarten. Verre van ideaal want het liefst had ik veel meer taarten gehad op beide weekkenddagen, maar meer was simpelweg niet haalbaar.

Op zaterdagochtend stond ik wederom om 07.00u bij de groothandel en bakte ik ’s ochtends 12 taarten zodat ik weer op tijd naar Fooddock kon voor de verkoop. Wat een abnormaal drukke dag is het geweest zaterdag. Toen ik om 13.00u aankwam waren mijn moeder en Tim al zó druk geweest dat er alleen in het eerste uur al 6(!) taarten (=84 punten) weg waren. Al voor 12.00u scheen er een rij te hebben gestaan bij de ingang van Fooddock. On-ge-kend.

Alle 24 verse cheesecakes die ik vrijdag heb staan bakken waren op zaterdagmiddag om 16.00u uitverkocht. Mijn gevoel op dat moment was onwijs dubbel: ongeloof en trots omdat heel Fooddock die middag mijn taarten aan het eten was en omdat we voor de derde dag op rij uitverkochten, maar tegelijkertijd ook lichte paniek en druk want we zouden die avond eigenlijk nog tot 23.00u moeten doorgaan en hoeveel mensen zouden er nu voor niets naar Fooddock komen? Teveel tijd om hierbij stil te staan had ik echter niet want om 16.00u uitverkocht zijn betekende óók meer tijd om taarten bij te bakken voor de zondag.

Ik vloog om 16.00u naar de groothandel, mijn ouders deden inkopen bij de supermarkt en Tim bleef achter bij Fooddock om teleurgestelde mensen op te vangen en het boek te verkopen. Vriendinnetje Nanda werd gedirigeerd naar ons huis om daar te komen helpen bakken i.p.v. te helpen bij het pop-up café.

Omdat we zaterdag zo vroeg uitverkocht waren, bakte ik (met hulp van Nanda en Tim) zaterdagavond nog eens 22 extra cheesecakes in plaats van de geplande 12. De zondag konden we hierdoor starten met 34 verse cheesecakes (i.p.v. 24) die werkelijk OVERAL in huis stonden. De nachten waren gelukkig koud waardoor we de cheesecakes konden laten afkoelen in de schuur, de koelkasten stonden knettervol, de ovens lieten taarten rusten terwijl wij sliepen…

Tim en ik sneden alle 34 cheesecakes zondagochtend en met de verse voorraad vertrokken we naar Fooddock waar het, zo mogelijk, op zondag nog drukker was dan zaterdag. De 34 cheesecakes die we mee hadden voor de zondag waren om 17.30 uur allemaal uitverkocht. Hoe.dan?!

Cijfertjes

Uiteindelijk heb ik voor vier dagen Pop-Up Cheesecakecafé 118 cheesecakes staan bakken wat betekent dat we 1.652 punten taart hebben verkocht. Alle vier de dagen waren we ver voor sluitingstijd compleet uitverkocht, iets wat ik nóóit had verwacht. In die vier dagen hebben we bijna 3.000 mensen gezien en gesproken en zijn er 140 exemplaren van het boek verkocht.

Terugkijkend op het Pop-Up Cheesecakecafé

Ik ben ongelofelijk trots op wat wij hebben neergezet tijdens onze vier dagen in Deventer. Maar ik zit ook vol ongeloof: hoe kan het in vredesnaam zo zijn dat er mensen uit het westen van het land helemaal naar Deventer zijn gereden voor mijn cheesecakes of nog gekker: voor mij en dat we alle vier de dagen strak uitverkocht waren.

Ook zit ik vol vragen: had ik het van tevoren anders moeten inschatten, heb ik het allemaal onderschat, had ik dingen anders moeten aanpakken? Mijn gevoel van trots wordt namelijk ook vergezeld met een lichte teleurstelling: ik heb namelijk niet iederéén die langs kwam kunnen zien en kunnen voorzien van cheesecake omdat we al zo vroeg uitverkocht waren. En ik vind het strontvervelend dat hierdoor mensen voor niets naar Deventer zijn gekomen. Ik weet echter diep van binnen ook dat dit gevoel onterecht is: ik had simpelweg niet meer kunnen doen dan ik heb gedaan. Ik bakte 60 cheesecakes in twee weken voorafgaand aan het pop-up café en nog eens 58 extra taarten in 48 uur. Ik, maar ook iedereen die mij heeft geholpen die vier dagen, heb alles gegeven om zoveel mogelijk mensen te kunnen voorzien van cheesecakes, om zoveel mogelijk mensen te spreken die dit wilden, om de cheesecakes kwalitatief goed te houden en niet alleen te focussen op kwantiteit.

Het is onnodig om te zeggen dat het Pop-Up Cheesecakecafé een mega, ongekend succes is geweest. Een veel groter succes dan ik had durven dromen, hopen en had verwacht.

De afgelopen weken zijn stof tot nadenken. Dat er een, of meerdere, vervolg moet komen op deze eerste editie van het Pop-Up Cheesecakecafé staat vast. Maar hoe, wat en wanneer… daar ben ik nog niet over uit.

Dankjewel aan iedereen die is langs geweest bij het Pop-Up Cheesecakecafé, aan iedereen die CHEESECAKE heeft besteld maar ook aan iedereen die de moeite heeft genomen om me succes te wensen, waardering uit te spreken voor de organisatie, complimentjes heeft gegeven én iedereen die het heeft aangedurfd om ook teleurstelling of opbouwende kritiek te uiten.

Een extra bedankje (nogmaals, maar ik kan dit niet vaak genoeg zeggen) aan mijn liefste hubby, vriendinnen, ouders en schoonzusje die mij hebben geholpen tijdens de organisatie en uitvoering van het pop-up café. Zonder jullie was het sowieso geen succes geweest en had ik dit niet kunnen doen. <3 

En tot slot: sorry aan iedereen die naar Deventer is gekomen en een ‘Sorry, uitverkocht!’ bordje aantroffen. Ik snap jullie teleurstelling en had ongetwijfeld hetzelfde gedacht als ik in jullie schoenen had gestaan.