OMF in Japan dag 3: Een stukje cultuur

Van te voren was het eigenlijk mijn bedoeling om twee dagen Japan te bundelen in één plog. Maar toen kwam dag drie om doe hoek zeilen en werd mijn plan toch een beetje in de war geschopt. Gisteren heb je mijn eerste OMF in Japan kunnen lezen, vandaag is het de beurt aan de tweede. Vandaag stond volledig in het teken van Fukuoka. Ik bezocht tempels, kocht de mooiste souvenir ooit en at iets super giftigs… Het was zo’n volle dag dat ik aan dag 3 een volledig artikel besteed.

Een goede dag kan niet zonder een goede start. En wow, zo’n Japans ontbijt is wel even andere koek dan een westers ontbijt. Wat nou broodjes en yoghurt? Vis it is! Ik at mijn ontbijt net als gisteren in het Nishitetsu Grand Hotel in Fukuoka, maar deze keer dus in het Japanse restaurant. Hier is geen buffetvorm maar krijg je gewoon een dienblad met het ontbijtmenu van die dag. In mijn geval was het deze keer witte rijst en miso (twee vaste onderdelen van Japanse ontbijtjes) met daarbij de vis van de dag, een omelet, nori (zeewier), Japanse ‘salade’ en drie gepekelde gerechtjes. Op dat laatste zijn ze dol hier. In het kommetje links zat yoghurt met ananas.

Ik moet bekennen dat ik niet alles even lekker vond, zo vond ik de salades rechts bovenin niet helemaal je van het, maar het was fijn en ik denk ook goed om een keer niet deel te nemen aan een (westers) ontbijtbuffet.

Tijd om wat cultuur te snuiven. Fukuoka is vooral een commerciële stad heb ik gemerkt, maar als je goed zoekt zijn er veel verborgen pareltjes. Zo loop je zomaar vanaf een van de drukste straten van de stad, die leidt naar Hakata Station – het grootste station van de stad, deze poort binnen met daarachter een tempelcomplex.

Ik krijg niet genoeg van die Japanse tekens, ze zijn zo mooi! Kun je je voorstellen dat buitenlandse toeristen ook zo verwonderd naar onze woorden kijken? Ik niet in ieder geval.

Fun fact: deze toegangspoort is gemaakt van een boom die meer dan 1000 jaar oud is.

Alles is fotowaardig hier. Klein detail uit de tuin van de Jotenji tempel.

In de Jotenji-tempel ligt de oorsprong van de Udon en Soba noedels. Ik denk zelf direct aan Japan als ik deze noedels serveer, maar eigenlijk komen ze uit China! Fukuoka was vroeger de enige toegangspoort van en naar China en een priester bracht deze noedels (tevens ook groene thee trouwens) mee uit het land. In de loop der jaren zijn ze wel compleet naar de smaak van de Japanners aangepast overigens.

Het tempelcomplex van Jotenji bevat diverse gebouwen en normaliter kun je de tuin niet in (waardoor je het grootste gebouw niet van binnen kunt bekijken, zie de eerste foto hierboven), maar wij hadden gelukkig.

Ik kan echt niet genoeg krijgen van tempels. Ik heb er al zó veel gezien in zo veel verschillende landen, maar ik blijf het fascinerend vinden.

Ik vond het dan ook niet heel vervelend om nog een tempel te bezoeken. Binnen het complex van de Tochoji tempel staat een vijf verdiepingen tellende pagode die toch wel de show steelt. Naast alle oudere, grijsgekleurde gebouwen valt dit knaloranje kunstwerk echt op.

Binnen het tempelcomplex bevinden zich ook de graven van verschillende warlords, de vroegere regeerders van Fukuoka. Wat ik vooral interessant vond waren de kleinere graven die ernaast stonden. Deze zijn van de volgers van de regeerder. Zij moesten zich zelf in die tijd om het leven brengen wanneer hun leider kwam te overlijden. In de Techoji tempel vind je het laatste graf van zo’n volger. De volgers waren vaak mensen met veel kennis en uiteindelijk vonden de machthebbers dat het land teveel ‘hoogopgeleide’ mensen kwijtraakte door deze wet. En dus werd de wet geschrapt.

<3

Helemaal fascinerend is misschien wel het boeddhabeeld dat in de Tochoji-tempel staat. Dit is het grootste houten beeld van een zittende boeddha in Japan. Het beeld is 10,8 meter hoog. Overigens is dit geen oud boeddhabeeld. In 1988 werd met de bouw begonnen, vier jaar later was de bouw afgerond.

In de bak helemaal vooraan op de foto (een soort houten kist met een rooster erop) mag je muntjes gooien. Vervolgens sla je de gong en mag je een wens doen.

Hier kan ik maar niet aan wennen: o-ve-ral in Japan zie je deze verkoopautomaten. Maar echt overal. Midden op straat dus ook. En ze worden gewoon bijgevuld he!

Wat me trouwens ook opvalt: Fukuoka is ZO SCHOON! Ik heb nérgens rondslingerend afval gezien. Vallende blaadjes worden in no-time bij elkaar geveegd en nergens ligt hondenpoep. Zo’n enorm verschil met andere steden in Azië!

In het Hakata Machiya Folk Museum leerde ik van alles over het Yamakasa festival. Yamakasa is een jaarlijks terugkerend festival waarvan de geschiedenis honderden jaren teruggaat. De hele geschiedenis uitleggen zou teveel zijn, maar het komt er op neer dat tijdens het Yamakasa festival honderden mannen een ‘float race’ houden. Iedere wijk in Fukuoka bouwt zijn eigen float welke meer dan een ton kilogram weegt. Iedere float wordt over een lengte van 5 km gedurende 30 minuten door de stad gedragen. Dit alles gaat gepaard met een hoop spektakel uiteraard.

Even los van Yamasaka: in het museum werden (decoratieve) tolletjes nog met de hand gemaakt. Zó knap. Let vooral even op de Chanel tas in de verder vrij rustieke omgeving. Haha!

In de nabijgelegen Kushida Shrine staat een voorbeeld van zo’n float die gedragen wordt tijdens het Yamakasa festival. Maanden aan voorbereiding gaat hieraan vooraf en er worden diverse testruns gedaan voordat de daadwerkelijke race op 12 juli plaatsvindt. Fascinerend!

Typisch voor iedere shrine: je moet je zuiveren voordat je binnenkomt. Dit doe je met behulp van bamboecups en heilig water.

In de Kushida Shrine kon je je toekomst laten voorspellen door een ‘fortune’ papiertje te kopen. In de vlog die ik heb opgenomen zie je hier straks meer over. Mocht het nou zo zijn dat jouw voorspelling slecht is dan kun je het papiertje aan een van deze touwen in Kushida Shrine knopen. Dan blijft de slechte voorspelling achter.

Ik vroeg me iedere keer af wat deze prachtige vaten waren, maar dit is dus opslag voor Sake. In het geval van de vaten op deze foto zijn ze leeg aangezien deze vaten gedoneerd zijn aan de Kushida Shrine, maar hoe mooi zijn ze! Iedere brouwerij heeft haar eigen vat.

Kushida Shrine is echt een aanrader als je geïnteresseerd bent in tempelcomplexen en andere heiligdommen. Het mooie van Kushida Shrine is dat oude bouwsels worden afgewisseld met moderne taferelen.

Je ziet niet héél veel foodstalletjes in Fukuoka (in ieder geval niet zoveel als in bijvoorbeeld Thailand), maar degene die er zijn, zijn goed. Wat ik bij dit stalletje at zie je later in het eetoverzicht, maar ik werd spontaan verliefd op deze man. Nu even serieus aan het werk maar anders met een smile voor oor tot oor.

Die Japanners kunnen er overigens ook wat van hoor, wanneer het aankomt op elektriciteitsdraden.

En toen mocht ik zomaar aanschuiven in het restaurant van een tweesterrenchef om Fugu te eten. Fugu is kogelvis, een vis die heel erg giftig is en in Nederland niet mag worden verkocht. In Japan wordt het gezien als een delicatesse en slechts een handvol chefs is bekwaam genoeg om de vis te bereiden. Nog ieder jaar overlijden er mensen aan de gevolgen van het gif dat Fugu afstoot, maar ik moet hierbij wel zeggen dat het altijd gaat om gevallen van mensen die zelf proberen de vis te bereiden.

Je kunt je voorstellen dat ik niet heel erg stond te springen om deze vis te proeven want het blijft toch een beetje eng, maar ik heb het wel gegeten en leef nog!

Overigens heb ik me laten vertellen dat alleen de eierstokken en de lever van de kogelvis giftig zijn en de rest van de vis niet. Ik vertel je meer over deze ervaring in Foodie in Japan!

Ben je er nog? De dag is nog niet voorbij… In Japan zijn ze grootverbruiker van sojasaus en nee, dan gaat het niet over Kikkoman. Hoewel ik bij de Jokyu brouwerij heb geleerd dat dit echt wel prima sojasaus is.

Bij de brouwerij heb ik geleerd hoe sojasaus wordt gemaakt en wonder boven wonder is dit best een eenvoudig klusje. Het duurt alleen wat lang. Als het op de traditionele manier wordt gebrouwen dan. In feite is het niet meer dan sojabonen, tarwe en zout bij elkaar in een houten vat gooien en dit onder af en toe doorroeren minimaal een jaar laten fermenteren. Vervolgens wordt het gezeefd, gefilterd en gebotteld.

Er zijn honderden soorten sojasaus overigens met allemaal hun unieke smaak.

Mijn ultieme doel voor deze trip: naar huis gaan met een koksmes. De messen in Japan zijn fantastisch. Ze zien er niet alleen geweldig uit maar zijn ook loeischerp én werken heel fijn. Ik kocht dit Santoku mes bij een kookwinkel in Fukuoka. Is ‘ie niet geweldig?! <3 En ja, natuurlijk heb ik even gecheckt met de douane of ik hem mee mocht nemen. Ik kan niet wachten om hiermee aan de slag te gaan thuis!

Nadat ik me even snel heb kunnen opfrissen in het hotel ging ik op weg naar Yorozu theebar waar ik alles leerde over groene thee. Zo dacht ik eerst dat groene thee gewoon groene thee was, maar blijkbaar zijn er tal van soorten en tal van bereidingswijzen. En inderdaad: ik heb veel geproefd en alles smaakte anders. Toch moet ik tot mijn grote schaamte bekennen dat ik pure groene thee niet heel lekker vind. Er mag van mij wel een schep suiker bij. Oops..

In stijl sloten we deze topdag af bij een Yatai (eetstal). Bij Chusuke proefde ik weer tal van typisch Japanse gerechten en kijk nou hoe geweldig het eruit ziet. Hier maak je mij het meest blij mee hoor! Geef mij maar zo’n foodstalletje waarin je lekker achter plastic zit te eten. Veel leuker dan een restaurant.

Ruim 1.500 woorden is dit artikel geworden. Oops! Ik hoop niet dat ik je al te verveeld heb gemaakt hiermee. Ik maakte nogal wat mee op mijn derde dag in Fukuoka, mijn hemel. So far is dit wel mijn favoriete dag geweest. Ik houd van andere culturen en naar mijn idee heb ik vandaag écht een indruk gekregen van de Fukuoka-cultuur. Loved it.

Tot morgen!