10 redenen waarom ik alleen op reis gaan geweldig vind

Sinds de geboorte van Vic in 2017 ga ik eigenlijk ieder jaar een keertje alleen op reis. Het liefst een eindje weg met het vliegtuig om even te ontsnappen aan mijn dagelijkse omgeving. Mensen vinden hier nogal wat van. Vinden het knap dat ik zo alleen durf weg te gaan, maar vinden het regelmatig ook heel raar. Want alleen op reis gaan is toch helemaal niet gezellig? Ook krijg ik regelmatig berichtjes van lezers die de stap niet durven te zetten om alleen te reizen. In dit artikel leg ik in 10 redenen uit waarom ik alleen op reis gaan zo geweldig vind.

1. Rust

Hoewel deze lijst echt niet van 1 tot 10 in populariteit is opgesteld, staat rust voor mij wel als nummer één reden in deze lijst. In mijn drukke maar gezellige leventje las ik soms echt wel rustmomentjes voor mezelf in hoor. Zo ga ik geregeld even alleen winkelen, lunchen of een dagje naar de sauna om even tot rust te komen, maar als ik alleen op reis ben kom ik pas écht tot rust. Voornamelijk geestelijk want mijn solotrips zijn lichamelijk vaak geen rustmomenten. Even geen gekwetter van de kindjes om me heen, even niet volgens een schema leven, mijn mailbox even kunnen laten voor wat het is, niet de verplichting voelen om altijd maar overal direct op te reageren want ik ben er immers niet. Tijdens onze zomervakanties met het hele gezin kom ik ook tot rust, maar dat is op een andere manier en gaat ook een stuk minder snel dan wanneer ik solo reis.

2. Jezelf leren kennen

Dit klinkt een beetje gezapig maar de enige manier waarop je jezelf écht leert kennen is door alleen te zijn vind ik. Aangezien er geen mensen zijn om op terug te vallen, ben jij de enige die verantwoordelijk is voor jouw doen en laten en ook de enige die uit een benarde situatie moet kunnen komen. Bovendien merk ik tijdens een soloreisje ook dat ik veel meer in mijn hoofd ga zitten en bezig ben met mezelf dan normaal. Wat vind ik leuk, wat wil ik doen en wat vind ik hiervan in plaats van: zou de ander het wel naar zijn/haar zin hebben?

Ik ben er na een aantal solotripjes achter gekomen bijvoorbeeld achtergekomen dat ik best een luxepaardje ben. Ik vind het geen probleem om op een klein hotelkamertje slapen met een eenpersoonsbed, maar heb geen zin om een ramvolle bus te zitten met al mijn bagage. Nee, dan investeer ik toch liever in een taxi of uber. Ook ben ik me er nóg meer van bewust geworden dat ik echt een ochtendmens ben. Ik ben het meest productief in de ochtend en heb ook het meeste zin om dingen te ondernemen als het nog vroeg is. Zo wandelde ik op een frisse ochtend lekker 10 kilometer door Brooklyn en over de Brooklyn Bridge in New York, maar vond ik het ook heerlijk om me ’s avonds in mijn hotelkamer terug te trekken met Netflix.

3. Mensen leren kennen

Als je alleen bent leer je veel sneller andere mensen kennen en heb je ook veel sneller aanspraak. Feit. Wanneer je met een reispartner gaat heb je alle aandacht voor elkaar en minder voor de mensen die je tegenkomt. Je bent veel minder snel geneigd om met de vreemde naast je te kletsen dan wanneer je al met iemand bent om tegenaan te kletsen. Zo nam ik in mijn eentje deel aan een bakworkshop in New York en had ik de hele avond leuke gesprekken met twee andere solo reizigers. De rest van de mensen, die allemaal met meerdere personen waren heb ik niet gesproken en zij zonderden zich af met elkaar.

4. Gedwongen uit je comfortzone stappen

Het solo reizen an sich is voor veel mensen al een kwestie van uit je comfortzone stappen, maar als je dan eenmaal die beslissing hebt genomen begint het pas echt. Alleen naar het theater, alleen uit eten in een restaurant, alleen deelnemen aan een tour, alleen de stad in… Ik hou ervan om dingen te doen die iets uit mijn comfortzone liggen. Dit betekent niet dat het altijd zonder slag of stoot gaat hoor. Ook ik moet me nog wel eens over het ongemak van alleen zijn heen zetten, maar eenmaal gedaan voelt dat zo fijn! En stiekem vind ik het eigenlijk wel lekker om alleen in een restaurant te zitten… Zo kan ik optimaal genieten van het eten en hoef ik niet nog eens aandacht te besteden aan iemand die met me wil praten. #kluizenaar

5. Afwerken van bucketlist

Hoe lekker is het dat je geen rekening hoeft te houden met de bucketlist van een ander? Je kunt nog zo goed met elkaar door een deur kunnen, een vriend/vriendin/partner of familielid zal altijd nog een ander wensenlijstje hebben waar je rekening mee moet houden als je met die persoon reist. Dat hoeft dus niet als je alleen bent. Je kunt een bucketlist maken voorafgaand aan je trip en die he-le-maal afwerken (of niet natuurlijk) zonder rekening te houden met een ander.

6. Meer aandacht voor de omgeving

Dit valt een beetje in hetzelfde straatje als punt 3. Als je alleen reist zie je pas écht hoe mooi de omgeving is en wat er om je heen gebeurt. Omdat er niemand is waar jij je op moet focussen heb je meer aandacht voor de omgeving om je heen en ben je sneller geneigd eens naar boven te kijken in plaats van naar de gesprekspartner naast je. Als ik alleen reis voel ik me altijd een stuk bewuster van de dingen om me heen en neem ik de plek beter in me op.

7. De boel de boel laten

Ok ok, dit geldt misschien ook wel als je met meerdere mensen reist en voor een vakantie an sich, maar hoe lekker is het dat je gewoon even de boel de boel kunt laten. Even niet werken, in mijn geval even niet moederen… Zálig. Tim en ik gaan allebei ieder jaar een keertje alleen weg om even te ontsnappen aan de dagelijkse bezigheden. We worden er allebei altijd extra zen van omdat we er toch wel van op aankunnen dat de ander het wel regelt thuis. Zorgeloos reizen dus.

8. Het plannen loslaten

Inmiddels ken je me al wat langer dan vandaag en weet je dat ik echt een planner ben. Ik plan mijn dagen, eten, weken, maanden… Eigenlijk alles. Gelukkig ben ik tegelijkertijd ook echt flexibel hoor, maar in het dagelijks leven heb ik een beetje houvast nodig. Als ik alleen op reis ga laat ik dit helemaal los. Ik hoef van mezelf niet vanalles te doen op een dag. Dus ik ga eigenlijk altijd zonder strikte planning op reis. Ik heb vaak wel een lijstje met dingen die ik graag zou willen zien of eten, maar wanneer ik al die dingen precies ga doen, zie ik op de plek van bestemming wel.

9. Je eigen plan trekken

Wat ik zojuist schreef heeft direct te maken met punt 9: je eigen plan trekken. Als ik alleen reis ben ik heel lief voor mezelf. Als ik ergens geen zin in heb dan doe ik het niet. Heb ik ergens wel heel veel zin in, dan twijfel ik er niet over om het te gaan doen. Vroeg eten om vanaf 19.00u te kunnen Netflixen op mijn hotelkamer? Prima, ik hoef niet per se ’s avonds de stad nog in om alles uit de dagen die ik alleen heb te halen. Ik ben er niemand mee tot last en ben ook niemand verantwoording schuldig. Ik vind het ook heerlijk dat ik tijdens zo’n soloreisje lastminute nog even mijn plannen kan wijzigen. Zo heb ik me regelmatig voorgenomen om iets te gaan doen om dit op het laatste moment toch niet te doen of op een ander moment. Niemand die er last van heeft, heerlijk.

10. Inspiratie op doen

Tot slot is alleen op reis gaan voor mij ook dé manier om flink wat inspiratie op te doen. Voor werk, voor andere reizen, om recepten te maken… Ik probeer mijn hoofd tijdens een soloreis altijd helemaal leeg te maken en ga altijd met een hoofd vól ideeën weer naar huis.

Hoe zit het met jou? Ben jij een soloreiziger of ga je het liefst met iemand op pad?