“Oh, wat is Vic toch een makkelijke eter – wat een mázzel hebben jullie daarmee!” Het is een opmerking die we regelmatig te horen krijgen en het klopt, we hebben inderdaad een dreumes die makkelijk is met eten. Er zijn maar weinig dingen die Vic niet naar binnen stopt en die hij echt niet lekker vindt. Toch denk ik niet dat dit een kwestie is van alleen maar mazzel hebben. Ik ben van mening dat we hier zelf ook min of meer wel een hand in hebben (gehad). Nu wil ik niet direct zeggen dat door onze ‘strategie’ toe te passen ieder kindje ineens alles eet, maar ik denk zeker dat het bij ons wel heeft geholpen. Omdat ik regelmatig vragen krijg over hoe wij het aanpakken met eten en een dreumes, leek het me nuttig daar een artikel over te schrijven. Dus bij deze! Ik wil je graag meenemen in onze eet-strategie aan de hand van een aantal dingen die wij hanteren of belangrijk vinden.
Eten is geen strijd
Met stip op nummer 1: wij voeren nóóit een strijd rondom eten. In de bijna twee jaar dat Vic nu bij ons is hebben we hem nooit gedwongen om iets te eten. Van begin af aan hebben we tegen elkaar gezegd dat eten een leuke ervaring voor Vic moet zijn en dat hij moet leren dat het een belangrijk onderdeel van ons leven is. Dit is ook de reden dat wij Vic zodra het kon al bij ons aan tafel hebben gezet in de Stokke Tripp Trapp met Newborn Set. Deze stoel + set is overigens een aanrader voor iedereen die niet wil wachten tot kindjes groot genoeg zijn voor een kinderstoel. Het is heel fijn om zelf ‘rustig’ te kunnen eten terwijl je kindje gezellig naast je zit aan tafel, ook op jonge leeftijd.
Maar goed, even terug naar het onderwerp: als Vic iets niet wil eten dan vinden we dat prima. We halen dan gewoon zijn bord weg, dan eet hij het maar niet. Je kunt argumenteren dat dit niet ok is, omdat je in feite je kindje zijn zin geeft, maar heel eerlijk? Ook ik heb wel eens geen zin ergens in, later komt dat echt wel weer terug. Ik ben van mening dat wanneer je jouw kindje dwingt om iets te eten, het alleen maar averechts gaat werken. Dat hij eten gaat linken aan een negatieve sfeer en zich alleen maar meer gaat afzetten op dat moment. Kortom: eten is relaxt. Wil hij niet? Dan maar niet!
Geen alternatieven
Bovenstaande betekent overigens niet dat Vic iets anders te eten krijgt als hij iets niet wil eten. Natuurlijk is het prima als hij op latere leeftijd iets niet lust, dan zal ik echt niet de minste zijn om iets anders voor hem te koken, maar op deze leeftijd is dat nog niet aan de orde. In ieder geval niet bij Vic. Als Vic niet wil eten dan heeft hij gewoon geen zin en dit kan ook prima voorkomen bij gerechten die hij normaal gesproken wél lekker vindt. Nu is de neiging heel groot om hem dan maar wat yoghurt te geven of een banaantje of een stuk brood, zodat hij in ieder geval iets binnenkrijgt. Maar dit doen we echt nooit, dát vind ik namelijk wel een vorm van faciliteren en hem zijn zin geven.
Niet willen eten is dan maar helemaal niet eten, dan maar met een lege maag naar bed. Gaat hij echt niet dood aan hoor! Vic eet overdag gelukkig meer dan genoeg waardoor hij prima een keertje zonder avondeten naar bed kan. Het risico dat hij dan wellicht iets vroeger wakker wordt de volgende ochtend, is letterlijk nog nooit gebeurd – maar stel nou dat, nemen we dan maar op de koop toe.
Zelf doen!
Al vrij snel wilde Vic zelf eten. Zijn eigen stukjes brood oppakken en zelf in zijn mond doen, zelf een vorkje vasthouden etc. Ja, dat wordt gegarandeerd een bende maar door hem zelf te laten ontdekken hebben we hem wel laten zien hoe leuk eten kan zijn. Die bende moet je maar even door de vingers zien, dat is ook zo weer opgeruimd. Gelukkig zijn er tegenwoordig wel ‘hulpmiddelen’ die het makkelijker maken om je kindje zelfstandig te leren eten, items waar wij ook gretig gebruik van hebben gemaakt en die we nu nog steeds heel graag gebruiken. Vorige week vertelde ik al over de nieuwe tafelcollecties van Stokke, de Munch-collectie en EzPz by Stokke placemat. Beide sets zijn onmisbaar in onze keuken. We gebruiken de EzPz by Stokke heel graag voor brood in de ochtend of fruit. Dit zijn echt van die momenten waarop Vic nog wel eens zijn bord van tafel wil gooien en dat voorkom je met zo’n handige placemat.
Verder vinden we het besteksetje uit de Stokke Munch-collectie ook heel fijn. Deze is ergonomisch en gemaakt van voedselveilig siliconen waardoor het heel makkelijk vast te houden is voor Vic. Het bordje uit de set is weer heel handig voor avondeten, dankzij de opstaande randen schuift hij niet zomaar alles van zijn bord af, in tegenstelling tot bij platte borden.
Aanraders dus, beide producten. In dit artikel kun je er alles over lezen.
Betrekken bij het koken
Vic echt betrekken bij het koken kan nog niet helemaal omdat hij daar nog net iets te jong voor is, maar ik wil hem wel al zoveel mogelijk laten zien hoe zijn eten op tafel komt. Ik sta zelf natuurlijk iedere dag in de keuken en wanneer dat kan, lees: wanneer het aanrecht niet te vol ligt en er geen scherpe dingen voor het oprapen liggen, zet ik hem op het aanrecht erbij of ik pak een krukje waar hij op kan staan. Toen hij voor dat soort dingen ook nog te klein was zette ik hem in zijn Stokke Tripp Trapp met Newborn Set in de keuken en liet ik hem spelen met houten lepels. Ik weet niet of dit direct heel veel doet voor de mate waarin Vic eet, maar hij snapt in ieder geval wel dat mama iedere avond gaat koken en dat het daarna tijd is om te eten.
De neiging is heel groot om kindjes weg te jagen uit de keuken want stel nou dat er iets heets naar beneden valt, hij keukenkastjes opentrekt en jij afgeleid bent etc. maar ook door die ‘panische’ houding geef je eten en het koken wat daarmee te maken heeft weer een negatieve lading, en da’s zonde! En ooit hoop dat ik dat Vic natuurlijk net zo’n foodie wordt als ik en dat hij koken fantastisch vindt, dus ik ben allang blij dat hij bij mij in de keuken wil zijn – haha.
Alles laten proeven
Vanaf het moment dat dit kon hebben we Vic alles laten proeven. En met alles bedoel ik letterlijk álles. Natuurlijk zijn er regels waar je je aan moet houden, zo hebben wij Vic in zijn eerste jaar echt geen honing gegeven en waren we voorzichtig met heftige kruiden. Maar sinds hij volledig met de pot mee kan eten doet hij dit ook. Van alles wat wij eten, of dit nu thuis is of in een restaurant krijgt hij een hapje. Sushi, mosselen, patatjes, pannenkoeken, een stukje vis… noem het maar op; hij eet het. Het is heel makkelijk om van te voren te denken ‘ach, dat geef ik hem niet – dat vindt hij toch niet lekker of dat is niet voor kinderen bedoelt’, maar je zult gek staan te kijken over wat die kleintjes lekker kunnen vinden. Zo is Vic, tot mijn grote trots want dit zijn favorieten van mij, dol op zuurkool en Balkenbrij en verorberd hij zo een paar stuks sushi. Ja, ook met rauwe vis.
Je komt er maar op één manier achter of jouw kindje iets lekker vindt of niet en dat is door het hem te laten proeven. Door hem hapjes te geven van zoveel verschillende dingen wordt zijn smaakpallet vergroot en dat draagt alleen maar weer bij aan positieve eetgewoontes.
Kortom: eten is leuk en dat moet het voor kleintjes ook zéker zijn. Ik ben ervan overtuigd dat onze relaxte manier van omgaan met eten er zeker aan bijdraagt dat Vic nu zo’n makkelijke eter is. Natuurlijk wil hij ook wel eens een keer niet, gooit hij zijn bord van tafel, kan hij woest worden als hij geen koekje krijgt vlak na het eten etc. Het blijft een dreumes, dat hoort erbij! Maar door zelf niet panisch te zijn over eten maak je het hem alleen maar makkelijker en daar zijn wij in ieder geval een heel eind mee gekomen.
Mocht je trouwens nieuwsgierig zijn naar de Stokke Munch-collectie en de EzPz by Stokke placemat, de sets zijn verkrijgbaar bij diverse babyzaken en zijn wat mij betreft het perfecte kraamcadeau voor culi-papa’s en -mama’s.
In samenwerking met Stokke
Zoals je zelf al zegt, je hebt het niet zelf in de hand. Ik ken geweldige eters van ouders die het tegenovergestelde doen van wat jij beschrijft en ik ken ouders die eten op een vergelijkbare manier benaderen waarvan de dreumes heel slecht eet. Zo ook hier thuis helaas. Ik denk echt dat je er minder invloed op hebt dan dat je hier beschrijft.
Wat leuk om te lezen. Wij hebben 35 jaar geleden onze kinderen op dezelfde manier met eten om leren gaan en zien hetzelfde nu bij onze kleinzoon die even oud als Vic is.
Bij de familieborrel vanmiddag gaan de olijven , sushi en grove paté ook net zo makkelijk naar binnen als de poffertjes en lange vingers.
Zie je wel , zit in de genen roepen wij dan allemaal :)
Inderdaad luchtig mee omgaan en als ze iets niet lusten of willen eten komt dat vanzelf wel.
Fijne 2e kerstdag allemaal
Haha, ik had dit geschreven kunnen hebben…tót mevrouw besloot kieskeurig te worden. Niet dat ik mijn aanpak verandert heb, maar ze eet lang zo goed niet meer als toen.
Wel eet ze bv, feta, sushi, gerookte zalm, carpaccio, olijven etc. Dat vind ik uitgesproken smaken.. maar een simpele peer, wortel of boontjes gaat met veel moeite hooguit een lepel van naar binnen…. Dus ja, je hebt tot bepaalde hoogte invloed op het eetgedrag, maar zeker niet zoals jij het hier beschrijft. Hier gaan veel moeders met kieskeurige eters hun haren van overeind staan gok ik ;)
Interessant om te lezen. Onze zoon Noud is nu 7 maanden en eet tot nu toe letterlijk àlles. En oh wee als wij iets eten en hij krijgt niets haha. We laten hem dan ook alles (tot op zekere hoogte) proeven. En inderdaad, het liefst doet hij het zelf!
Leuk om te lezen! Wij doen het bijna hetzelfde. Onze dochter eet ook gerust spruitjes of een haring. Niet alles lustte ze de eerste keer, maar vaak na een paar keer proberen wel. En ik ben ook zeker van mening dat dwingen geen zin heeft. Daar raak je zelf en je kind alleen maar gefrustreerd van. Het enige verschil bij ons is, is dat onze dochter áltijd yoghurt krijgt, dus ook als ze niet eet. Dit zijn echt maar een paar hapjes (ter grootte van een danoontje), dus het is niet zo dat ze zich daar dan dik aan eet. Persoonlijk wil ik haar niet straffen of belonen met het toetje, het is gewoon onderdeel van haar eetschema en ik vind het belangrijk dat ze ook genoeg zuivel binnen krijgt.
Ik moest vroeger alles eten wat de pot schaft. Dat was altijd een enorme strijd. Pasta vond ik niet lekker op de manier waarop wij het aten (bij mijn oma at ik het met Boursin en stukjes kip en zo, thuis alleen met gehakt en een pakje van honig). Maar thuis moest ik het eten en anders kreeg ik niets. En nu kan ik het niet meer eten. Waarschijnlijk soort van nare ervaring/trauma gekoppeld aan pasta en rijst. Als ik het eet word ik misselijk, krijg ik buikpijn en krijg ik ook niet heel veel eten naar binnen. Het blokkeert gewoon.
Sinds een jaar eet ik soms wel rijst, maar kan het nu alleen eten als ik het altijd hetzelfde eet (Jasminerijst met prei en wortel, ketjapsaus, en een stukje vlees, meestal braadworst, met saté saus. Pasta lukt nog steeds niet.
Ik ben nu 26 en baal echt van de manier waarop wij altijd “moesten” eten. Want nu eet is dus met weinig variantie. En het is ergens ook ongemakkelijk als mensen vragen of je mee wilt eten en je dan moet zeggen dat als ze pasta eten, je liever thuis eet.
Bij ons is leren stukjes eten niet van een leien dakje gegaan. Eens dat van de baan, was warm eten geen probleem meer. Onze dochter heeft een heel brede smaak, dus weinig problemen hiermee, ze is ook vrijwel altijd bereid om te proeven. Ze is nu bijna zes en nog steeds geen kieskeurige fase in zicht (behalve bij structuur van vlees maar dat vind ik geen prioriteit). Maar ik merk dat dit toch gewoon toeval is… want bij fruit is dit helemaal anders! Ze eet enkel appel en banaan (met weinig enhousiasme) en weigert iets anders te proeven. Ook bij dranken weigert ze vb iets met prik of iets van vruchtensappen te proeven. En zoetigheden lukken ook zeker niet altijd. Ok, die laatste 2 categorieën zijn echt niet belangrijk :) maar het geeft gewoon aan dat je er als ouder weinig impact op hebt… wij zijn blij dat ze zo goed eet bij de warme maaltijd, voor de rest is ze echt niet zo makkelijk.
Waar je wel impact op hebt, is het gedrag van je kind op restaurant… daar sta ik wel achter. Als je vaak genoeg uit eten gaat en je kind uitlegt hoe je je hoort te gedragen in een net restaurant, dan zal het makkelijker gaan dan wanneer je dit niet doet :)