Achter de schermen: 15 jaar bloggen – dit heb ik geleerd

Het is mei 2017. OMF bestaat deze maand alweer 6 jaar, ik ben net 27 geworden en als ik dan even snel terugreken betekent dit dat ik al 15 jaar aan het bloggen ben. VIJFTIEN JAAR. Toen ik naar de brugklas ging startte ik mijn eerste blog: passionforfashion.tk, later werd dit Cherise.nl en nog weer een aantal jaar later MyCherise.nl. Bloggen is dus iets dat ik mijn hele tienerjeugd heb gedaan, ik weet gewoon niet beter dan dat dit -inmiddels- werk altijd al mijn grootste hobby is geweest. Je kunt je voorstellen dat er in vijftien jaar tijd veel is veranderd. Niet alleen ben ik zelf een stuk volwassener geworden, ook de blogindustrie is drastisch veranderd. Het lijkt me leuk om in dit achter-de-schermen-artikel eens terug te blikken op 15 jaar bloggen, wat heb ik er allemaal van geleerd?

1. Bloggen mag nooit een moetje worden

Laat ik beginnen met het allereerste punt: bloggen mag nooit een moetje worden. Zoals ik al zei is bloggen al vijftien jaar mijn grootste hobby. Echter is er wel een korte pauze van 1,5 – 2 jaar geweest waarin ik er gewoon echt geen zin meer in had. Er waren toen nog geen bloggers die geld verdienden met hun site, het handjevol bloggers dat er was deed het puur hobbymatig. Voor mij was de lol er op een gegeven moment gewoon af. Ik was aan het puberen, te druk met school, bijbaantjes en sporten en ik wilde op zondag gewoon nietsen in plaats van stukjes schrijven voor mijn blog. Ik ben er toen ook een tijdje mee gestopt, achteraf een hele domme keuze want ik stopte net op het moment dat bloggen populair werd maar hey, als je alles van tevoren weet… Uiteindelijk ben ik het gaan missen en ben ik weer gestart. Sindsdien, we hebben het over 9-10 jaar terug, is er geen dag geweest waarop ik niet met bloggen bezig ben geweest en ik vind het fantastisch. En ik merk/vind ook dat het plezier dat ik (of inmiddels wij, nu Viv er alweer bijna een jaar bij is) in het werk heb terug te zien is op OMF.

2. Hoewel commercialiteit niet te vermijden is, mag het niet de overhand hebben

Op 1 december van dit jaar blog ik alweer drie jaar fulltime. Advertorials, banners en andere betaalde opdrachten zijn dan ook noodzakelijk voor het bestaan van OMF. Ik zou nooit zoveel content kunnen maken en zulke toffe projecten kunnen doen als ik er geen geld mee zou verdienen. Ik had het graag anders gezien, maar de huur moet natuurlijk ergens van betaalt worden. Commercialiteit is dan ook onontkoombaar maar dit betekent niet dat ik er geen moeite voor doe. In dit artikel kun je bijvoorbeeld lezen hoeveel tijd/moeite het kost om een advertorial in elkaar te zetten. Hoewel ik vind dat de gesponsorde content op OMF ook kwalitatieve content is, is er wel één duidelijke regel en dat is dat het commerciële aspect nooit de overhand mag krijgen. Je zult dus in een week nooit meer gesponsorde dan niet-gesponsorde content zien op de blog en het is ook de reden dat (veel!) campagnes in bepaalde periodes door mij worden afgewezen omdat het er anders simpelweg teveel worden.

3. Kwaliteit > kwantiteit

Als je net begint met bloggen en daar tips over zoekt zul je merken dat je in eerste instantie vooral veel content moet produceren om de lezer geboeid te houden. Deels is dit waar maar de kwaliteit van een stuk is véél belangrijker. We hebben de afgelopen jaren hard gewerkt aan onze ontwikkeling op het gebied van foodfotografie en momenteel besteden we ook veel aandacht aan videocontent. Daarnaast zijn we ook continu achter de schermen bezig om de site te verbeteren. Zo kijken we momenteel naar een uitgebreidere receptenindex en hebben we vorig jaar de nieuwe stijl van recepten delen doorgevoerd wat het voor jullie makkelijker maakt recepten te verminderen/vermeerderen en/of op te slaan.

Bij OMF hebben we de regel dat er minimaal iedere dag een nieuw artikel online moet staan want kwantiteit is ook kwaliteit, maar het dient wel iedere dag een kwalitatief goed artikel te zijn. Een stuk met voldoende tekst, voldoende inspiratie, goede foto’s etc. We publiceren liever één artikel per dag waar we trots op zijn dan vier die ‘afgeraffeld’ aanvoelen.

4. ‘I’m too busy working on my own grass to notice if yours is greener’

Zo’n vier jaar geleden heb ik van bovenstaande uitspraak mijn levensmotto gemaakt. In de blogwereld maar ook net zo goed in het dagelijks leven is het tegenwoordig heel normaal om te kijken naar wat een ander allemaal heeft. Of dat nou gaat om een toffe auto, een groot huis of simpelweg om meer lezers op zijn/haar blog. Het is heel makkelijk om jaloers te worden op iemand die iets heeft wat jij niet hebt. En zeg nou zelf, daar worden we allemaal totáál niet gelukkig van. Ik ben dan ook ‘gestopt’ met het daadwerkelijk lezen van andere blogs en met het kijken naar wat zij wel hebben en ik niet. Natuurlijk lees ik sporadisch nog wel het een en ander maar ik ben vooral heel erg bezig met kijken naar wat wij doen met OMF. Waar word ik nou echt blij van, wat vind ik nou tof en wat past nou écht bij OMF en haar lezers? Op basis van die vragen maken we beslissingen en dit heeft de afgelopen jaren alleen maar vruchten afgeworpen.

5. Hoewel het ‘blogger zijn’ het leukste werk is dat er bestaat, is het wel werk

Zoals ik inmiddels al meerdere malen heb gezegd is bloggen mijn allergrootste hobby maar is het inmiddels ook al een paar jaar mijn werk. En het feit dat ik mijn inkomen uit mijn blog haal betekent ook dat hier verplichtingen bij komen kijken. Zelf neem ik die verplichtingen heel serieus. Het beste voorbeeld hiervan is mijn zwangerschapsverlof dat net voorbij is. Hoewel er mensen zijn die er anders over denken vond ik mijn zwangerschapsverlof niet een reden om minder content te produceren voor OMF. Ik kies er als ZZP’er zelf voor om 12 weken niet te werken, dan moet ik er ook zelf voor zorgen dat dit mogelijk is. Ik weet dat er bloggers zijn die geld met hun blog verdienen en simpelweg minder publiceren als ze op vakantie gaan. Of de avond van te voren nog ‘even gauw’ een artikel in elkaar draaien. Zelf vind ik dat onprofessioneel en zou ik dat nooit kunnen. Op het moment dat je (een groot deel van je) inkomen haalt uit je blog ‘moet’ je er anders naar gaan kijken dan wanneer je een blog puur hobbymatig onderhoudt, vind ik. En bovendien: als je voor een baas zou werken zou je daar toch ook verantwoording aan moeten afleggen? Waarom dan niet aan jezelf als ZZP’er?

6. Openheid en het laten zien van jou als persoon

Tot slot: het grote verschil tussen online platformen, tijdschriften en bloggers is dat een blog heel persoonlijk is. Vind ik dan he! Er zijn tegenwoordig ook zat blogs die puur zijn opgericht om informatie te delen of een discussie te starten maar het leuke aan bloggen vind ik juist dat je de persoon achter de site leert kennen. Hoewel het in deze tijd heel erg kijk mijn leven fantastisch zijn is op social media ben ik zelf heel erg anti dat. In de laatste weken van mijn zwangerschap heb ik jullie ‘meegenomen’ in de vele ziekenhuisbezoekjes en in de wekelijkse eetoverzichten zien jullie het ook als er behoefte is geweest aan comfort food. Dat is wat mij betreft de échte kracht van een blog(ger): jij moet je als lezer kunnen identificeren met de persoon achter de site en als dat lukt maakt het geen drol uit hoeveel lezers/bezoekers een site trekt.

Zo dan, we zijn ruim 1.300 woorden verder. Ben je er nog? Er valt veel te vertellen over 15 jaar bloggen zoals je merkt, maar er is dan ook veel veranderd in de afgelopen jaren. Zeker in de huidige tijd waarbij het hebben van een blog eerder regel dan uitzondering is kan het voor een blogger (maar ook voor de lezer!) lastig zijn zijn/haar identiteit vast te houden of überhaupt te vinden. Door de bovenstaande punten op een rij te zetten heb ik het voor mezelf in ieder geval weer even helder en ik hoop dat jij het interessant vond om te lezen!

Met dank aan Shutterstock voor de featured image