Terugkijken op de zwangerschap: Foodcravings

Toen Tim en ik besloten om voor een kindje te gaan was een van de dingen waar ik vooral heel benieuwd naar was: wat zouden mijn foodcravings zijn tijdens de zwangerschap? Deze opmerking is aan het begin van mijn zwangerschap ook héél vaak gemaakt. ‘Ik ben zo benieuwd wat je straks veel zult gaan eten of waar je echt naar kunt hunkeren!’ Ik heb lange tijd gedacht dat ik geen échte cravings had tijdens mijn zwangerschap maar achteraf kan ik er toch wel een paar benoemen. Het wil echter zo zijn dat ik gewoon niet altijd heb toegegeven aan al die cravings. Zeker, ik heb een stuk meer gesnoept tijdens mijn zwangerschap dan normaal maar ik wilde het totaal aan te komen kilo’s zoveel mogelijk beperken. Daarnaast wilde het ook nog eens zo zijn dat ik weliswaar zín had in bepaalde dingen, maar simpelweg niet zoveel kón eten. Mijn maaginhoud leek zeker in het begin van de zwangerschap wel gekrompen, heel bizar. Gedurende de zwangerschap is er niet één ding geweest dat ik echt veel heb gegeten of waar ik echt gruwelijk veel zin in had. Ik heb echt fases gehad waarin ik een paar weken achter elkaar gewoon heel veel zin had in iets. Nieuwsgierig naar mijn foodcravings? Lees mee…

Kroketten

Dol op kroketten ben ik altijd al geweest maar tijdens mijn zwangerschap was dit helemaal erg. Wonder boven wonder heb ik helemaal niet zo heel vaak een kroketje gegeten, het aantal keren is in ieder geval nog op twee (ok, anderhalve) hand te tellen. Wel moest er steevast bij ieder portie friet een kroket komen, lekker om uit te lepelen!, en heb ik een aantal keer een broodje kroket gegeten voor de lunch. Soms nam ik van de Albert Heijn ’s ochtends een zakje diepvrieskroketten mee voor de lunch. In zo’n zak zitten er vier in en daar deed ik welgeteld twee dagen mee. Kroketten moet ik gewoon niet in huis hebben want dan moeten ze op, heerlijk vind ik ze. Maar goed, niet heel vaak aan toegegeven dus want ik wilde zoveel mogelijk voorkomen om alleen maar/te veel vet te eten. Mijn krokettencraving was er overigens vooral in het begin, zo rond 15 weken maakte dat plaats voor iets anders.

Friet

Zei ik net nog dat ik geen craving had die de hele zwangerschap duurde, bedenk ik me nu ineens dat ik er wel degelijk een had: FRIET! Maaaan, wat heb ik vaak zin gehad in frietjes. En dan wel graag van de snackbar, ik had geen zin om ze zelf te bakken. Patatje oorlog (met kroket!), patatje mayo, patatjes van McDonald’s, ik kon letterlijk iedere dag wel friet eten. Heb ik natuurlijk niet gedaan, ik vind het nog heel wat dat we dit hebben weten te beperken tot hooguit een keertje per maand maar de drang was af en toe bijzonder groot. Gelukkig heeft Tim me in deze nog wel redelijk weten af te remmen. Maar ja, een patatje oorlog at ik al in een van de eerste weken van de zwangerschap en tot en met het einde heb ik hier zin in gehad.

Tonijnsalade

Toen mijn krokettencraving rond week 15 langzaamaan verdween maakte hij plaats voor een heel andere craving: tonijnsalade. Wékenlang heb ik meerdere malen per week geluncht met broodjes tonijnsalade. Sterker nog, soms ontbeet ik er zelfs mee omdat ik er zin in had. Nu mag je als zwangere niet zomaar onbeperkt tonijn(salade) eten in verband met de hoeveelheid kwik, dus ik heb me enigszins in moeten houden. Toch denk ik dat er rustig zo’n vijf/zes weken achter elkaar een bakje tonijnsalade per week doorheen is gegaan. Zelfs in restaurants en bij broodjeszaken bestelde ik op een gegeven moment broodjes met tonijnsalade, hi-la-risch. Normaliter vind ik tonijnsalade ook lekker hoor, maar niet zo hysterisch als tijdens mijn zwangerschap. Deze craving is na vijf-zes weken ook weer weggeëbd. Ik heb later in mijn zwangerschap nog wel tonijnsalade gegeten en vond het nog steeds heel lekker, maar had niet meer het idee dat het moest.

Drinkyoghurt

Heel hard heb ik moeten lachen toen ik richting de 30 weken ineens een hunker kreeg naar drinkyoghurt. Drinkyoghurt is iets dat we nóóit in huis hebben. We vinden het wel lekker hoor, maar niet zo bijzonder dat ik het kocht. En ineens liepen we in het weekend in de supermarkt en moest ik een pak Optimel mee naar huis nemen. En tja, sindsdien was het hek van de dam. Per week verslond ik twee pakken drinkyoghurt. Vind ik op zich nog meevallen want ik beperkte mezelf tot één glas per dag. Eén glas, vaak bij het ontbijt maar ik had het makkelijk de hele dag door kunnen drinken. Héérlijk vond ik het. In de koude maanden begin dit jaar de smaak peer, later mango-passievrucht. Oef.

Fruit

Ik knijp mezelf in mijn handen dat ik zo rond de 31 weken naast drinkyoghurt een soort fruitverslaving opbouwde. Ik heb normaliter geen moeite met fruit eten maar tijdens mijn zwangerschap werd het toch wel een stuk lastiger. Er zaten dagen tussen dat ik simpelweg geen fruit at, niets voor mij. Gelukkig heb ik dit in de laatste weken meer dan goed gemaakt. Mango’s, sinaasappels (favorietje!), bananen, appels, grapefruits… schálen gingen erdoorheen. En ja, dan hoef je mij niet te vertellen dat er in fruit ook suiker zit maar ik ben toch blij dat ik de laatste weken veel meer fruit dan chocolade heb gegeten.

Kroketten, friet, tonijnsalade, drinkyoghurt en fruit dus. Kroketten en friet vond ik nog vrij voor de hand liggend, veel zwangere vrouwen krijgen zin in vettigheid. Om de tonijnsalade, drinkyoghurt en het fruit heb ik wel erg moeten lachen dit zijn zulke specifieke dingen! Augurken hebben voor mij niets gedaan tijdens de zwangerschap, evenals haring met uitjes – totaal niet aangeraakt. Ook ben ik iemand geweest die gewoon af en toe een kop cappuccino dronk, in tegenstelling tot mijn moeder die haar gehele zwangerschap totaal geen koffie kon weerstaan. Gekke smaakcombinaties heb ik ook niet gehad en/of gemaakt en ik at ook niet zomaar ijsblokjes.

Al met al vind ik die foodcravings van mij nog wel meevallen, ik had gekkere dingen verwacht!

Als jij ooit zwanger bent geweest, wat waren jouw gekke foodcravings?